« چکار می کنی؟!!!تنهاتر از همیشه! »

جای دگر نمی شود!

نوشته شده توسطصداقت...! 10ام دی, 1395

از صدای وحشتناکی که شنیده شد دیوار افکارم فرو ریخت . قبل از اینکه مرجع صدا شناسایی شود علائم تشریف فرمایی جناب تبخال خود نمایی می کرد. عجب موجود بصیری است این ویروس! اگر من هم اندازه این موجود نادیدنی، وقت شناس بودم و در استفاده از فرصت ها، سرعت عمل داشتم حتما الان علامه دهر بودم. مرجع صدا شناسایی نشد اما چه قدرت نمایی عجیبی داشت اثر این صدا!؛ همه روز  از سوزش و گرمای نمایان شدن تاول های تبخال به تنگ آمده بودم اما نه بیشتر از حل دو راهی های مبهمی  که این روزها لحظه لحظه زندگی ام را مبتلا کرده است.

نمی دانم بحث از کجا شروع شد، چه حرف هایی زده شده بود و چه حرف هایی باقی مانده بود . مایوسانه بود یا غریبانه مشخص نبود.نتیجه داشت یا نداشت،مبهم بود. تشخیص اینکه  اصل کار ، درست بود یا نه چقدر سخت به نظر می رسید.نمی دانم؛ فقط می دانم نزدیک یک ساعت مکالمه تلفنی اتفاق افتاده  است و با گذشت چند روز هنوز،  پر بودم از دو راهی های بی جواب. از خودم سوال می کردم افکار من غریب بود یا تجربه طرف مقابل بیش از این ها می فهمید؟چه قضاوتی خواهد داشت؟ این شناخت جدید ادامه کار را سخت تر می کرد یا ساده تر؟

 حسی غریب! شایداین پریشانی ، همان طعم تنهایی است؟!!!  از وقتی در جریان فعالیت هایم با اتفاقات مختلف و چالش های متفاوت روبرو می شوم خودی می بینم، عجیب تنها! خیلی وقت ها ترجیح می دهم ساکت باشم و از کلامی که برای دیگران قابل درک نیست بپرهیزم. هر چند این روش عکس العمل رنج آوری است اما این بار ظاهرا خیلی هم ساکت نبوده ام! «کاش سکوت کرده بودم » جمله ای که شاید این چند روز هزار بار تکرار شده بود. رفتم سراغ سیستم شاید سرگرم می شدم و کمی آرامتر

بعد از چند ساعت، مرجع صدا پیدا شد. کاور مدارک از بالای قفسه کتاب ها بعد از برخورد به میز افتاده بود  پشت میز سیستم. محتویاتش پخش شده بود . جمع کردن مدارک حسی غریب شبیه نتیجه مکالمه داشت!

هر کاغذ بهایی داشت به اندازه چند ماه تا چند سال از عمرم! خیلی هاشان مهارت هایی بودند که در زمان خود در حد عالی و حالا در حد آشنایی با نام. برخی را حتی نامش را فراموش کرده بودم. دستم توان برداشتن کاغذها را نداشت. چقدر مایوسانه بود جمع آوری حاصل تلاش هایی که در زمان خود، در مهم و صحیح بودنش شکی نبوده است اما قبل از رسیدن به بازدهی فراموش شده بودند و حالا بیشتر حکم یک اشتباه را دارد و وسیله ای است برای سرزنش شدن!خودم را فریب داده بودم یا دیگران مرا فریب داده بودند؟!  اینجا که هستم و کارهایی که به آن مشغولم چند سال بعد، همین کاغذ ها نیست؟ عجب یوم الحسرتی شد! خدایا یعنی در فتح این کاغذها و فعالیت ها نگاهم به تو نبوده و نیست؟! همه چیز را باخته ام؟!!! داغ تو دارد این دلم/ جای دگر نمی شود

نوشته شده توسط: صداقت/10 دی1395

آراي كاربران براي اين مطلب
5 ستاره:
 
(3)
4 ستاره:
 
(0)
3 ستاره:
 
(0)
2 ستاره:
 
(0)
1 ستاره:
 
(0)
3 رأی
ميانگين آراي اين مطلب:
5.0 stars
(5.0)
نظر از: اقای تنها... [عضو] 

با سلام
با _بسی قربانیان خاص داریم…_
درخدمتیم
روزیتون شهادت

پاسخ دادن:
با سلام و احترام
از اطلاع رسانی شما متشکرم.
همچنین
از حضور شما سپاسگزارم
در پناه حق

1395/10/27 @ 19:24
نظر از: روشنک بنت سینا [عضو] 
5 stars

اصن خوشبختی یعنی اینکه هیشکی لینکت نکنه؛ یعنی اینکه تک باشی، مثه خورشید خانوم که هیشکی دستش بهش نمیرسه؛ از بس که روشن و روشنکه؛ والا بوخودا

پاسخ دادن:
سلاام روشنک خانم دختری لر
صحیح. حالا خورشید خانم دست نایافتنی ربطش به این مطلب چی بود؟!:)
از حضور شما متشکرم
در پناه حق

1395/10/22 @ 23:29
نظر از: یه طلبه [عضو] 
5 stars

چه حس مشابهی…!
دو راهی های بی جواب، سکوتهای ناگزیر، … و عمر سوخته…
اما امید به آینده همیشه حرف آخر را میزند…!

پاسخ دادن:
سلام علیکم
جالب است!
امید به آینده تا زمانی که انسان نفس می کشد، در دل او زنده است!
از حضور شما سپاسگزارم
در پناه حق

1395/10/16 @ 10:44
نظر از: دکی [بازدید کننده]
دکی

جالب بود…

پاسخ دادن:
سلام و احترام آقاي دكتر
متشكرم
از حضور شما سپاسگزارم
در پناه حق

1395/10/15 @ 11:12
نظر از: . . . ماریا . . . [عضو] 

چقدر تلخ است رسیدنِ به این نتیجه ها :(

پاسخ دادن:
سلام خوش آمديد دوست عزيز خانم قلم!
غالبا حقيقت تلخه!
از حضور شما سپاسگزارم
در پناه حق

1395/10/13 @ 19:29
نظر از: خادمین حضرت قاسم بن الحسن علیهماالسلام [عضو] 

احسنت
قلم تان مستدام

پاسخ دادن:
سلام عليكم
متشكرم. كيفيت از نوع نگاه شماست.
از حضور شما سپاسگزارم
در پناه حق

1395/10/13 @ 13:38
نظر از: رحیمی [عضو] 
5 stars

مهدی جان غصه هم دلتنگ توست!
بیا شام غم را سحر کن
مادرت چشم به راهست…

اللهم عجل لولیک الفرج

پاسخ دادن:
سلام عليكم
چقدر غمگين!
از حضور شما سپاسگزارم
در پناه حق

1395/10/12 @ 22:29


فرم در حال بارگذاری ...