سپاس خدائی را سزاست که بر ما برای سپاسگذاری خود راهنمائی نمود و

از اهل سپاس (کسانی که به سپاسگزاری شناخته شده اند) قرار داد.( یا از اهل و دوستان خویش قرار داد) تا برای احسان و نیکیش از سپاسگزاران باشیم،

و ما را بر آن سپاسگزاری پاداش نیکوکاران دهد و

سپاس خدائی را سزاست که دین خود را به ما عطا نمود و

ما را به ملت خویش(اسلام) اختصاص داد و

در را ه های احسان و نیکیش درآورد تا به وسیله نعمتش در آن را ه ها رفته و

به سوی رضا و خوشنودیش دست یابیم،

سپاسی که آن را از ما بپذیرد و به وسیله آن از ما خوشنود گردد.

صحیفه سجادیه/ دعای 44