در وصیت نامه اش نوشت:

مسافت میان انسان و خدا دو قدم بیشتر نیست

یک قدم پا نهادن به هوس

دیگری پا نهادن در حریم دوست!

حرف های شنیدنی1/ پا به پای شهدا/ ص 95/ شهید رضا ملا شاهی

در سینه‌ام دوباره غمی جان گرفته است

« امشب دلم به یاد شهیدان گرفته است »

تا لحظه‌ای پیش دلم گور سرد بود

اینک به یمن یاد شما جان گرفته است

راستی

یاد شهیدان بیت المقدس به خیر

خشکم زد! گفتم: دخترم این چه دعاییه؟
گفت: آخه بابام موجیه!
گفتم: خوب انشاالله خوب میشه، چرا دعا کنم شهید بشه؟
آخه هروقت موج میگیردش و حال خودشو نمیفهمه شروع میکنه منو و مادر و برادر رو کتک میزنه!
امامشکل ما این نیست!
گفتم: دخترم پس مشکل چیه؟
گفت: بعد اینکه حالش خوب میشه و متوجه میشه چه کاری کرده. شروع میکنه دست و پاهای همه مون را ماچ میکنه و معذرت خواهی میکنه.
حاجی ما طاقت نداریم شرمندگی پدرمون را ببینیم.
حاجی دعا کنید پدرم شهید بشه و به رفیقاش ملحق بشه…
برای سلامتی تمامی جانبازان مظلوم و عزیز و خانواده های ایثارگرشان «صلوات»

بنده وقتى به تلويزيون نگاه مى‌كردم، سيل عظيم و خروشان جمعيت را مى‌ديدم.
من چند جا اين حالت را ديده‌ام كه يكى از آنها اين‌جا بود.
ديدم يك عامل معنوى اثر مى‌گذارد و آن، اخلاص است.
برادران عزيز! اخلاص چيز عجيبى است؛
يعنى كار را براى خدا كردن و
همان چيزى كه مضمون عاميانه‌اش در شعرى آمده است: «تو نيكى مى‌كن و در دجله انداز».
انسان براى خدا كارِ خوب و درست و صحيح بكند و در پى اين نباشد كه
حتماً به نام او ثبت شود و امضاى او زير آن بيايد؛
اين بلافاصله اثر مى‌دهد.
خداى متعال بعد از شهادت اين مرد، در همين قدم اوّل، به او اجر داد.
البته خودِ شهادت بزرگترين اجرى بود كه خدا به او داد؛
چون اين طور كشته شدن، براى انسان خيلى افتخار است. بالاخره صياد شيرازى، يك مرد پنجاه و چند ساله، ده سال ديگر، بيست سال ديگر، سى سال ديگر - كه با يك چشم به هم زدن مى‌گذرد - از دنيا مى‌رفت و از همين دروازه عبور مى‌كرد؛ منتها با يك ناخوشى، با يك بيمارى، با يك تصادف، يا با يك سكته‌ى قلبى؛ از اين حوادثى كه دائم اتفاق مى‌افتد.


خاطرات رهبری از سردار شهید سپهبد علی صیاد شیرازی
بیانات در ديدار فرماندهان ارتش - ۱۳۷۸/۱/۲۵
انتخاب شده از مطالب سایت
http://farsi.khamenei.ir

عکسی یادگاری چند روز قبل از عملیات کربلای 4

در این عکس 64 نفر دیده می شوند.

جنگ که به پایان رسید، فقط 32 نفر از این بچه ها، در این دنیا ماندگار شده بودند…

منبع: هفته نامه تخصصی ولایت، ایثار، شهادت (حیات طیبه)/ 15 دی 1391