پروردگارا!
رفتن در دست تو است؛
من نمي‌دانم چه موقع خواهم رفت ولي مي‌دانم كه
از تو بايد بخواهم مرا در ركاب امام زمانم قرار دهي و
آن قدر با دشمنان قسم‌خورده‌ات بجنگم تا
به فيض شهادت برسم.

وصیت نامه سپهبد علی صیاد شیرازی
انتخاب شده از کل متن وصیت نامه منتشر شده در سایت
http://www.rajanews.com

خدایا
از شرمساری پنجره ای برای تماشا و
حنجره ای برای صدا زدن ندارم
اما امیدم به توست
پس  مثل همیشه
بی آنکه نامم را بپرسی و دفترهای دیروزم را ورق بزنی
رحمتت را در روزهای پایانی سال بر
همه کسانی که برایم با ارزشند چون تو را دوست دارند
جاری کن!

الــــهی

ای خدایی که عظمت وکبریایی شایسته و مخصوص توست

و جود و بخشش و جلال و جبروت به تو اختصاص دارد

و لایق عفو و رحمت و سزاوار ترس از عصیان و آمرزش گناهان تویی

از تو درخواست می کنم به حق این روز که برای مسلمین عید قرار دادی

و برای محمد که درود خدا بر او و آلش باد

ذخیره و زیادت مقام گردانیده درخواست دارم

که بر محمد و آلش درود فرستی و

مرا هم در هر سعادتی که محمد و آل او را داخل گردانیدی داخل سازی

و از هر بدی که محمد و آلش را خارج ساخته مرا خارج گردانی

ای خدا من از تو در خواست می کنم

بهتر چیزی را که بندگان شایسته ات از تو درخواست کرده اند

و پناه می برم به تو از آنچه بندگان صالحت به تو پناه برده اند

آمین ای خدای عالمین

ای مولای من

معرفتم به تو

دلیل و رهبر من به سوی توست

و محبتم نزد حضرتت

واسطه و شفیع من است

و من از دلیل خود چون تو راهنمای منی مطمئنم

و از شفیعم چون تو می پذیری دلم آرام است

فرازی از دعای ابوحمزه ثمالی

سپاس خدائی را سزاست که بر ما برای سپاسگذاری خود راهنمائی نمود و

از اهل سپاس (کسانی که به سپاسگزاری شناخته شده اند) قرار داد.( یا از اهل و دوستان خویش قرار داد) تا برای احسان و نیکیش از سپاسگزاران باشیم،

و ما را بر آن سپاسگزاری پاداش نیکوکاران دهد و

سپاس خدائی را سزاست که دین خود را به ما عطا نمود و

ما را به ملت خویش(اسلام) اختصاص داد و

در را ه های احسان و نیکیش درآورد تا به وسیله نعمتش در آن را ه ها رفته و

به سوی رضا و خوشنودیش دست یابیم،

سپاسی که آن را از ما بپذیرد و به وسیله آن از ما خوشنود گردد.

صحیفه سجادیه/ دعای 44