الهی!

در عطای عیدانه به کرم خود بنگر نه به طاعت من که

آنچه تو را شاید از هیچ کس برنیاید!

رشته صبرم به مقراض غمت ببریده شد

همچنان در آتش مهر تو سوزانم چو شمع

در میان آب و آتش همچنان سرگرم توست

این دل زار نزار اشک بارانم چو شمع

بی جمال عالم آرای تو روزم چون شبست

با کمال عشق تو در عین نقصانم هنوز!

اللهم عجل لولیک الفرج

گر از سلطان طمع کردم خطا بود

ور از دلبر وفا جستم جفا بود

بشارت بر به کوی می فروشان

که حافظ توبه از زهد ریا کرد

امام حسن مجتبی علیه السلام:

یَابنَ آدَم… خُذ مِمّا فی یَدَیکَ فَاِ نَّ المُومنَ یَتَزَوَّدُ وَ الکافِرَ یَتَمَتَّعُ

ای پسر آدم! از آن چه در دست داری برای آن چه در پیش داری بهره گیر؛ زیرا مومن توشه بر می دارد و کافر خوشگذرانی می کند.

بحار الانوار/ ج 75/ ص 112 (به نقل از چهل حذیث نظم و دینداری/ علی امیر خانی/ ص 44)

پناه می برم به جلال و ذات گرامیت

اینکه بگذرد از من ماه رمضان یا برآید سپیده دم این شب بر من

و از برای تو در ذمه من پیگردی یا گناهی باقی ماند که بدان عذابم نمایی!

أَعُوذُ بِجَلالِ وَجْهِكَ الْكَرِيمِ

أَنْ يَنْقَضِيَ عَنِّي شَهْرُ رَمَضَانَ أَوْ يَطْلُعَ الْفَجْرُ مِنْ لَيْلَتِي هَذِهِ

وَ لَكَ قِبَلِي ذَنْبٌ أَوْ تَبِعَةٌ تُعَذِّبُنِي عَلَيْهِ.

مفاتیح الجنان/ شیخ عباس قمی/ ترجمه موسوی کلانتری/ ص 301/ اعمال  مشترکه  شب های ماه مبارک رمضان