الهی!

یاریم کن

دیرتر برنجم

زودتر ببخشم

کمتر قضاوت کنم

و بیشتر فرصت دهم

دارد غلط درون لغت نامه دهخد ا

باید نوشت روبروی عشق کربلا…!

الهی

مرا سوختنی عطا کن پر از ساختن

نه سوختنی بی ثمر!

معلّم یک مهد کودک به بچه‌هاى کلاس گفت که می‌خواهد با آن‌ها بازى کند.
او به آن‌ها گفت که فردا هر کدام یک کیسه پلاستیکى بردارند و درون آن، به تعداد آدم‌هایى که از آن‌ها بدشان می‌آید، سیب‌زمینى بریزند و با خود به کودکستان بیاورند.
فردا بچه‌ها با کیسه‌هاى پلاستیکى به کودکستان آمدند. در کیسه بعضی‌ها ٢، بعضی‌ها ٣، بعضی‌ها تا ٥ سیب‌زمینى بود. معلّم به بچه‌ها گفت تا یک هفته هر کجا که می‌روند کیسه پلاستیکى را با خود ببرند. روزها به همین ترتیب گذشت و کم‌کم بچه‌ها شروع کردن به شکایت از بوى ناخوش سیب‌زمینی‌‌هاى گندیده. به علاوه، آن‌هایى که سیب‌زمینى بیشترى در کیسه خود داشتند از حمل این بار سنگین خسته شده بودند. پس از گذشت یک هفته، بازى بالاخره تمام شد و بچه‌ها راحت شدند. معلّم از بچه‌ها پرسید: «از این که سیب‌زمینی‌ها را با خود یک هفته حمل می‌کردید چه احساسى داشتید؟» بچه‌ها از این که مجبور بودند سیب‌زمینی‌هاى بدبو و سنگین را همه جا با خود ببرند شکایت داشتند.

آنگاه معلّم منظور اصلى خود از این بازى را این چنین توضیح داد: «این درست شبیه وضعیتى است که شما کینه آدم‌هایى که دوستشان ندارید را در دل خود نگاه می‌دارید و همه جا با خود می‌برید. بوى بد کینه و نفرت، قلب شما را فاسد می‌کند و شما آن را همه جا همراه خود حمل می‌کنید. حالا که شما بوى بد سیب‌زمینی‌ها را فقط براى یک هفته نتوانستید تحمل کنید

پس چطور می‌خواهید بوى بد نفرت را براى تمام عمر در دل خود تحمل کنید؟

برگرفته از وبلاگ  http://moasher.blogfa.com

(این مطلب کاملا اتفاقی از این وبلاگ مطالعه، انتخاب  و منتشر شده وصاحب
این وبلاگ نظری در مورد بقیه مطالب این وبلاگ ندارد.)

اصلا حسین علیه السلام جنس غمش فرق می کند

این راه عشق پیچ و غمش فرق می کند

اینجا گدا همیشه طلبکار می شود

این درگه آمدی کرمش فرق می کند.

شخصی که امواج لنگه کفش او را گرفته بود روی ساحل نوشت: دریا کفش های مرا دزدید!

مردی که از دریا ماهی گرفته بود روی ماسه ها نوشت: دریا بخشنده ترین سفره دنیا،

ناگهان موجی آمد و هر دو جله را با خود شست

آری باید حرف های متفاوت را در وسعت خودمان هضم کنیم

تا به بیکرانی دریا باشیم