قبل از آنکه عاشورا و وقایع کربلا را در کتاب ها بخوانم، ذهنیتم از منبرها و حرف های بزرگترها شکل گرفته بود. هنوز مدرسه نمی رفتم برخی مقتل ها را از طریق تعزیه خوانی از بَر بودم. با همه عظمت این واقعه آنچه برایم هضم ناشدنی بود، رعایت آداب اسلامی در هر دو سپاه کربلا بود. دو سوی میدان هم حافظ قرآن بود و هم نماز خوان و هم جهادگر و اهل نماز شب. اصلا دو جبهه مسلمان بودند و آشناهای دیرینه. از ظهور اسلام این قدر زمان نگذشته بود که کسی خاندان و فرزندان آل رسول را از یاد برده باشد. روبرویشان بودند و نمی دیدند. ویژگی های مشترک اینگونه ای را مقاتل هم نوشته بودند. با خواندن از کتابها در جوانی هم، هضم واقعه برایم ساده نبود: «مگر می شود کسی این قدر گیج باشد که وقایعی که مثل روز روشن است نه، می بیند ولی رفتارش را مطابقت ندهد!. چه قدرتی دارد این ذهن و باور انسان که از برخی مشترکات  دو گونه رفتار متضاد بروز می دهد».

 گذشت و گذشت تا روزگاری رسید که باورم شد، برخی چیزها ممکن است که هیچ؛ ساده است و فراگیر. چشم بچرخانی خیلی جاها می شود مصداق این واقعه هضم ناشدنی را با چشم دید.  اگر امروز به دانش پژوه هایم بگویم: «دیشب ترامپ از طریق سروش یا ایتا پیامی فرستاده برای یکی از معاونین خودش، یا  اینکه هر موقع حرفی داشته با مردم کشورش و یا همسر و فرزندش با روبیکا و گپ و بله، ارتباط می گیرد، بعد از آنکه یک دل سیر به من بخندند؛ اعتبار علمی ام برای همیشه از ذهن هایشان پر می کشد» غافل از اینکه خودشان دقیقا در حال انجام این کار هستند. شنیدنش را به سخره می گیرند و در عمل همانگونه رفتار می کنند!.

برخی ها از گپ زدن با دوست و همسر وفرزند وآشنا از طریق شبکه های خارجی حس «عزت نفس» و روشنفکر و به روز بودن دارند. به کارشان افتخار می کنند. برخی ها فکر می کنند با پست گذاشتن در شبکه های اجتماعی دشمن، دارند حرف هایشان را به گوش مردم دنیا می رسانند. تعجب آورتر اینکه خیلی کارهای اداری و اسناد و آموزش ها و … از این طریق انجام می شود. مضحکتر اینکه برخی فکر می کنند با ایجاد صفحه و کانال و گروه و کشاندن جوانان محله به آن، مصداق افسران نرمی هستند که فرهنگ اسلامی را بر چیزی که ذات فرهنگش را از تفکر یهود گرفته، حاکم می کنند. اینها یا نمی دانند در زمین دشمن بازی کردن برد و باختش به نفع دشمن است یا هنوز نمی فهمند هوشمند بودن محیط و «فیلترینگ حبابی» یعنی چه. اصلا اسلام و خدا وشرع وقانون به کنار، با چه منطقی مسئولین و مردم ما برای ارتباط با خودی از ابزار غیر ایرانی استفاده می کنند، آن هم وقتی مشابه ایرانی دارد! آنها که به گمانشان کار مفید راه انداخته اند و از اسلام دفاع می کنند، یک سوال دارم: « بچه ها و آینده سازان ما فرهنگ این شبکه ها را گرفتند یا سازندگان آن مسلمان شدند!» یهود دشمن قسم خورده ماست(1). شاید لازم باشد نگاهی به رفتار و باورهایمان بیندازیم و فکری به حال خودمان کنیم که برادر جنگ، بیداری و هوشیاری است و هر آنکس که به خواب رود، دشمن او نخواهد خوابید!(2)

نوشته شده توسط مدیر وبلاگ گهر عمر/ مهر 1399

———————————————

(1)لَتَجِدَنَّ أَشَدَّ النَّاسِ عَدَاوَةً لِلَّذِينَ آمَنُوا الْيَهُودَ وَالَّذِينَ أَشْرَكُوا…

طبعاً سرسخت‌ترين مردم را در دشمنى نسبت به اهل ايمان، يهوديان و مشركان خواهى يافت…. (مائده /82)

2) وَ إِنَّ أَخَا الْحَرْبِ الْأَرِقُ وَ مَنْ نَامَ لَمْ يُنَمْ عَنْهُ.)برادر جنگ، بیداری و هوشیاری است و هر آنکس که به خواب رود، دشمن او نخواهد خوابید! (نهج البلاغه. ترجمه محمد دشتی. نامه 62، بند آخر)