مي فرمود:

خدايم فرمان داد تا بينوايان مسلمان را دوست بدارم.

كسي كه ثروتمندي نزدش بيايد و او به خاطر اين كه از  دنيا [و ثروت] ش بهره مند شود، برايش فروتني كند، دو سوم دينش را از دست داده است.

بدترين غذا سوري است كه ثروتمندان را بدان دعوت مي كنند نه بينوايان را.

كسي كه ثروتمندي را گرامي بدارد و بينوا را تحقير كند، در آسمان ها «دشمن خداوند » ناميده مي شود.

از مردم مي خواست آنچه را خودشان [به خاطر كيفيت بد غذا] نمي خورند به مستمندان ندهند.

نه بينوايي را به خاطر فقرش تحقير مي كرد ونه دولتمردي را به خاطر ثروتش بزرگ مي شمرد؛ براي هر دو به درگاه خداوند يكسان دعا مي كرد.

ابن سعيد خدري مي گويد: در جمع گروهي از مهاجران نشسته بودم. برخي از آنها [به خاطر بينوايي] عريان بودند و در ميان ديگران مي نشستندتا عرياني خود را پنهان كنند. يكي از ما قرآن مي خواند و ديگران گوش سپرده بودند. پيامبر[آمد و] فرمود: سپاس خدايي را كه از امت من كساني را قرار داد كه به من فرمان دادند با آنان [ همدل و همدرد با شم و ]  شكيبايي ورزم. سپس براي رعايت عدالت ميان ما نشست و ادامه داد: اي گروه تهيدستان مهاجر! شما را به نور كامل در رستاخيز مژده مي دهم. نصف روز زودتر از ثروتمندان وارد بهشت مي شويد. و آن نيمه از روز، پانصد سال است.

همنام گل هاي بهاري(نگاهي نو به شخصيت و زندگي پيامبر گرامي صلي الله عليه و آله و سلم)/حسين سيدي/ ص 153