پیرمرد 100 ساله ای را در حرم امام رضا علیه السلام  می شناختم که نوافلش را ایستاده می خواند
این قدرت عبادت، غیر از این قدرت های دنیایی است،
ممکن است شخصی به قول معروف دو پاره استخوان باشد،
ولی یازده رکعت نماز شب و نماز صبح را با نافله اش بخواند
ولی دیگری که پهلوان است حال ندارد دو رکعت نماز صبح را بخواند.
این قوت و قدرت اطاعت خداوند، به وسیله گناه از بین می رود،
به طوری که انسان حال مثلا نماز خواندن ندارد و
اگر هم بخواند نماز برای او مانند بار سنگینی است که بعد از خواندن می گوید راحت شدم و
یا به وسیله خوردن لقمه حرام از انسان، سلب تو فیق می شود.
آداب الطلاب، شاکر برخوردار فرید، ص 466