چه قدرتی داشت، خواب آلودگی. چیزی به تسلیم نمانده بود. با اینکه بیدار بودن تمام شب از اتفاقات معمول برخی اوقات به ویژه فصل امتحانات بود، اما مثل اینکه این بار همه عوامل جمعند و تجربه جدیدی را رقم می زد. جمعی از علما و بزرگان جمع و ما هم چرا در این جمع حضور داشتیم بماند، موضوع جنگ نرم و شهید و شهادت ها. حیف چه معنویتی حاکم بود. اما مگر تمرکز برای باز نگه داشتن چشم اجازه بهره مندی می داد. چه روزی بود. بعد از بازگشت و استراحتی نیم ساعته، از محتوای غنی برای مادرم گفتم واز احوالاتی که اجازه نتیجه درست را نداد شکایت کردم. منطق مادرپس از محبت و همدردی و ان شاء الله خیر است تذکر اینکه : « از یک هفته قبل از برنامه خبر داشته ای، چرا باید شب قبل از جلسه وقتی می دانی فردا تا شب کلاس داری و از چهار و 5 صبح باید از خانه خارج شوی و 4 تا 5 ساعت در مسیر برای رسیدن معطل، تا دو شب بیدار بمانی؟ آن هم برای جبران کوتاهی های روز؟؟؟»

از جلسه بیش از بیست صفحه یادداشت سوغات اورده بودم. خواستم نکات را مرور کنم، تا قسمتی از فرصت از دست رفته را جبران نمایم، حتی نمی توانستم خط خود م را بخوانم. چینی بود یا میخی نه، اما فارسی با چاشنی خواب از این دو خط هم برایم نا مفهوم تر بود. این شماره های ششگانه مربوط به کجاست؟ وجه تسمیه را به یاد آورم آخر جلسه سوالی از جمع شنیده شد و سخنران که از سران و حقیقتا شخصیتی معنوی و علمی بود و کلامش اثر گزاری عجیبی داشت، پاسخش را در شش جمله کوتاه خلاصه نمود. برای هر انتخاباتی شش ملاک را در نظر داشته باشید. شخصی که انتخاب می کنید نسبت به اسلام متعبد باشد(نخواهد چیزی ضمیمه اسلام نماید)، نسبت به ولایت تبعیت مطلق ، نسبت به دشمن تبری مطلق، نسبت به مردم احساس نوکری، نسبت به خطرها ، واقعیت ها و حوادث جهان بصیرت و نسبت به مسئولیت مورد نظر توانایی داشته باشد.

ملاک ها از خود انتخاب سخت تر به نظر می رسید و نیاز به ایجاد مهارت هایی داشت. نیاز داشت از قبل از موعد مقرر بررسی شوند، فهمیده شوند، بر مصداق ها تطبیق داده شوند، نیاز داشتند بدانیم هفته آینده کلاس داریم و باید برای آن برنامه ریزی داشته و زمان اختصاص دهیم. برای اینکه بدانیم کجا حضور داریم و چه می نویسیم باید سر وقت از خواب بیدار شده و زمان بیداری خواب نباشیم و الا نتیجه چیزی شبیه شرکت همایشی بنده و انتخابی همایشی است. بدانیم اگر کوتاهی کردیم  هرگز این فرصت قابل بازگشت و جبران نیست. و به جای یک روز شاید، یک آینده را از دست داده ایم.

نوشته شده توسط: صداقت 2/ 12 /94