« الهی! | منجیه 29 » |
منجیه 30
نوشته شده توسطصداقت...! 26ام تیر, 1394بگو: به من خبر دهيد اگر آبهاى (سرزمين) شما در زمين فرو رود چه كسى مى تواند آب جارى در دسترس شما قرار دهد(سوره ملک آیه سی) (1)
نکات کلیدی:
*«غَور» به معنای فرو رفتن در عمق است و «مَعین» به معنای آسان و روان است.(2)
* احتمال بروز خطر برای دوری از بی تفاوتی و غفلت کافی است(ان اصبح ماوکم غورا)(2)
* زمين از دو قشر مختلف تشكيل شده:” قشر نفوذ پذير” كه آب را در خود فرو مىبرد و در زير آن” قشر نفوذ ناپذير” است كه آب را در آنجا نگاه مى دارد، تمام چشمهها، چاهها، قناتها از بركت اين تركيب خاص به وجود آمده، زيرا اگر تمام روى زمين تا اعماق زياد قشر نفوذپذير بود آبها چنان در زمين فرو مى رفتند كه هرگز دست كسى به دامانشان نمى رسيد، و اگر همه نفوذناپذير بودند آبها روى زمين مى ايستادند و تبديل به يك باتلاق مى شدند، يا به زودى به درياها مى ريختند، و به اين ترتيب تمام ذخائر زير زمينى آب از دست مى رفت. اين نمونه كوچكى از رحمت عام خدا است كه مرگ و حيات انسان سخت با آن گره خورده است(1)
*در اين باره رواياتى است كه آيه شريفه را بر ولايت على علیه السلام و دشمنى آن جناب تطبيق مى كند، كه البته منظور از آنها تفسير نيست بلكه تطبيق كلى بر مصداق است(3)
*در رواياتى كه از ائمه اهل بيت علیهم السلام به ما رسيده، آيه اخير به ظهور حضرت مهدى علیه السلام و عدل جهانگستر او تفسير شده است، از جمله در حديثى از امام باقر علیه السلام در تفسير اين آيه مى خوانيم ” اين آيه در باره امامى نازل شده است كه قيام به عدل الهى مى كند (حضرت مهدى) مى گويد: اگر امام شما پنهان گردد، و نمى دانيد كجاست؟
چه كسى براى شما امامى مى فرستد كه اخبار آسمانها و زمين، و حلال و حرامخدا را براى شما شرح دهد". سپس فرمود:” به خدا سوگند تاويل اين آيه نيامد و سرانجام خواهد آمد"روايات در اين زمينه فراوان است و بايد توجه داشت كه همه از باب” تطبيق” است(1)
*امامان راهنما- عليهم السلام- بعدى ژرف به آيه داده و آن را به امام حق تأويل كرده اند، و گفته اند كه او آب است بدان سبب كه حامل رسالت خدا و راهنمايى براى مردم است، مگر آب عصب زندگى و ستون آن نيست؟ امام نيز چنين است، از آن روى كه با بصيرت هاى وحى و با هدايت به حق، پيروان خويش را در حيات خود زنده نگاه مى دارند. مگر كفر و گمراهى مرگ نيست؟(4)
لحظه ای درنگ:
سوره” ملك” با حاكميت و مالكيت خداوند شروع شد، و با رحمانيت او كه آن هم شاخه اى از حاكميت و مالكيت او است پايان مى گيرد، و اکنون نوبت عمل ما با این شناخت از خدای رحمان است.
(1)تفسیر نمونه/ آیت الله مکارم و جمعی نویسندگان/ ج24/ ص 359 و 360
(2) تفسیر نور/ محسن قرائتی/ ج 10/ ص 166
(3)تفسیر المیزان/ علامه طباطبایی/ج19/ ص612
(4)تفسیر هدایت/ جمعی از مترجمان/ ج 16/ ص 194
فرم در حال بارگذاری ...