پس به ياد من باشيد تا به ياد شما باشم ، و شكر مرا گوئيد و كفران (در برابر نعمتها) نكنيد.(152 بقره)

نکته تفسیری:

یاد کردن خدا از ما؟ منظور از ذکر و یادخدا ؟ شکر یعنی چه؟

بدیهی است که مرا ياد كنيد تا شما را ياد كنم اشاره به يك معنى عاطفى ميان خدا و بندگان نيست ، آن گونه كه در ميان انسانها است كه به هم مى گويند: به ياد ما باشيد تا به ياد شما باشيم بلكه اشاره به يك اصل تربيتى و تكوينى است ، يعنى بياد من باشيد، به ياد ذات پاكى كه سرچشمه تمام خوبيها و نيكيها است و به اين وسيله روح و جان خود را پاك و روشن سازيد و آماده پذيرش رحمت پروردگار. توجه شما به اين ذات پاك شما را در فعاليت ها مخلص تر مصمم تر، نيرومندتر، و متحدتر مى سازد.

مسلم است منظور از ذكر خدا تنها يادآورى به زبان نيست ، كه زبان ترجمان قلب است ، هدف اين است با تمام قلب و جان به ذات پاك خدا توجه داشته باشيد، همان توجهى كه انسان را از گناه باز مى دارد و به اطاعت فرمان او دعوت مى كند.

منظور از«شكرگزارى و عدم كفران» تنها يك مسأله تشريفاتى و گفتن با زبان نيست ، بلكه منظور آن است كه هر نعمتى را درست به جاى خود مصرف كنيد و در راه همان هدفى كه براى آن آفريده شده
به كار گيريد تا مايه فزونى رحمت و نعمت خدا گردد.

تفسیر نمونه جلد 1/ خلاصه صص 513 تا 516