زندگى دنيا براى كافران زينت داده شده است ، از اين رو افراد با ايمان را (كه گاهى دستشان تهى است )، مسخره مى كنند، در حالى كه پرهيزكاران در قيامت بالاتر از آنان هستند، (چرا كه ارزشهاى حقيقى در آن جا آشكار مى گردد، و صورت عينى به خود مى گيرد،) و خداوند، هر كس را بخواهد بدون حساب روزى مى دهد(212 بقره)

نکته تفسیری:

تفاوت دیدگاه این دو دسته ؟ روزی بی حساب یعنی چه؟

هميشه افراد بى ايمان و دنياپرست كه سخت فريفته زرق و برق دنيا مى باشند و افق ديدشان از چهار ديوارى ماده فراتر نمى رود امكانات مادى را مقياس ارزيابى همه ارزشها مى دانند و به همين دليل در فكر كوتاه و عليل آنها كسانى كه دستشان از ثروت تهى است فاقد شخصيت هستند و لذا آنها را به باد مسخره مى گيرند در حالى كه صاحبنظران با ايمان كه بدين مشت خاك نظرى ندارند ارزشهاى مادى را در برابر ارزشهاى معنوى بيرنگ مى بينند و به آنها همچون بازيچه كودكان مى نگرند.

بى حساب بودن روزى خداوند به افراد با ايمان اشاره به اين است كه هرگز پاداشها و مواهب الهى به اندازه اعمال ما نيست بلكه مطابق كرم و لطف اوست و مى دانيم لطف و كرمش حد و حدود ندارد.

تفسیر نمونه/ جلد 2/ خلاصه صص  91 تا 93

پدر ابو سعید ابوالخیر - عارف مشهور- به شدت دوستدار محمود غزنوی بود

به گونه ای که خانه ای ساختهو تمام دیوارهای آن را با صورت سلطان و لشکریان او نگاشته بود.

شیخ در کودکی به پدر گفت: اتاقی به من بده که دیوارهایش سفید باشد

وقتی آماده شد کودک بر تمام دیوارها کلمه الله را نوشت.

پدر پرسید: چرا این همه نام خدا را بر در و دیوار نوشته ای؟

پسر گفت:تو نام سلطان خویش می نویسی من نیز نام سلطان خویش!

حکایت ها و لطیفه ها/ جلد 2/ شعبانعلی لامعی/ ص 53

امام جواد عليه السلام

هركس بر بالين قبر مؤمني حضور يابد و رو به قبله بنشيند و

دست خود را روي قبر بگذارد و هفت مرتبه سوره مباركه «إنّا أنزلناه» را بخواند

از شدايد و سختي هاي صحراي محشر در أمان قرار مي گيرد.

مَنْ زارَ قَبْرَ أخيهِ الْمُؤْمِنِ فَجَلَسَ عِنْدَ قَبْرِهِ وَاسْتَقْبَلَ الْقِبْلَةَ

وَ وَضَعَ يَدَهُ عَلَي الْقَبْرِ وَقَرَءَ «إنّاأنْزَلْناهُ في لَيْلَةِ الْقَدْرِ» سَبْعَ مَرّات، أمِنَ مِنَ الْفَزَعَ الاْكْبَرِ.

اختيار معرفة الرّجال، ص 564، ح «1066»

(انتخاب شده از احادیث  سایت بیتوته)http://www.beytoote.com-

اگر مسأله امام شناسی بالا رود، خداشناسی هم بالا می رود زیرا

چه آیتی بالاتر از امام علیه السلام؟

امام آیینه ای است که حقیقت تمام عالم را نشان می دهد.

جرعه وصال(چکیده ای از اندیشه های آیت الله بهجت/ ص 15)

یکی از بزرگان بنی اسرائیل از محلی عبور می کرد،  دید

گروهی اطراف لقمان جمع شده و به سخنان حکیمانه او گوش می دهند

و حل مشکلات خود را از او می خواهند.

با تعجب رو کرد به لقمان و گفت:

تو همان غلام جوان نیستی که مدت ها برای فلانی چوپانی می کردی؟گفت: آری

گفت: چگونه به این مقام رسیدی: گفت: سه خصلت مرا به این مقام رساند؛

راستگویی، ادای امانت، دوری از کارهای لغو و بیهوده!

حکایت ها و لطیفه ها. شعبانعلی لامعی/ جلد 3/ ص 63

امام جواد علیه السلام در سن 8 سالگی به امامت رسیدندآیا ممکن است انسانی در چنین سنی به حدی از کمال برسد که بتواند جانشین رسول خدا باشد؟ در امت های قبل چنین چیزی سابقه داشته است؟

پاسخ:

* درست است که دوران شکوفایی عقل و جسم انسان معمولا حد و مرز خاصی دارد ولی چه مانعی دارد که خداوند قادر حکیم برای مصالحی این دوران را برای بعضی از بندگان خود کوتاه ساخته در سال های کمتری خلاصه کند.

* این استثناء ها در امت های قبلی هم وجود داشته مثل

قرآن در مورد حضرت یحیی و رسالت او و اینکه در دوران کودکی به نبوت برگزیده شده است می فرماید:

**ما فرمان نبوت را در کودکی به او دادیم(مریم آیه 12): مفسران  مقصود کلمه «حکم» را در این آیه نبوت می دانند.

**تکلم عیسی علیه السلام در همان روزهای نخستین تولد و دفاع از مادر با اینکه این کار در شان انسان های بزرگسال است (سوره مریم آیات 30 تا 32)

*پاسخ خود امامان به این سوال

امام جواد علیه السلام به علی بن اسباط - از یاران امام رضا علیه السلام و امام جواد علیه السلام- فرمود:

کاری که خداوند در مسئله امامت انجام داده، مانند کاری است که در مورد نبوت انجام داده است. خداوند در باره حضرت یحیی علیه السلام می فرماید : ما به یحیی در کودکی فرمان نبوت دادیم.(سوره مریم: آیه 12)

و درباره حضرت یوسف علیه السلام می فرماید: هنگامی که او به حد رشد رسید به او حکم(نبوت) و علم دادیم(یوسف: 22)

و درباره حضرت موسی علیه السلام می فرماید: و چون به سن رشد و بلوغ رسید به او حکم(نبوت) و علم دادیم(قصص: 14)

بنابراین همانگونه که ممکن است خداوند علم و حکمت را در سن چهل سالگی به شخصی عنایت کند ممکن است همان حکمت را در دوران کودکی  نیز عطا کند.

سیره پیشوایان/ مهدی پیشوایی/ خلاصه صص 534 تا 538/ منابع اصلی احادیث در کتاب موجود است.