توان واژه کجا و مدیح گفتن او

قلم قناری گنگی است در سرودن او

سائلی بر در عمارتی باشکوه رسید و چیزی خواست. بر خلاف انتظارش چیز کمی به  او دادند.

تبری آورد و خواست آن بارگاه را خراب کند. پرسیدند: چرا چنین می کنی؟

به صاحب عمارت گفت: یا خانه مطابق عطایت بساز و یا این که فراخور عمارت و درگاهت عطا کن.

این بخشش اندک با این در بزرگ نمی سازد.

حکایت و حکمت2/ حسین دیلمی/ ص 49

چه كسى ستمكارتر از كسانى است كه از بردن نام خدا در مساجد او جلوگيرى مى كنند و سعى در ويرانى آنها دارند، شايسته نيست آنان جز با ترس و وحشت وارد اين كانون هاى عبادت شوند، بهره آنها در دنيا رسوائى و در سراى ديگر عذاب عظيم است .(114 بقره)

نکته تفسیری:

خراب کردن مسجددر دوران ما ؟ چرا بالاترین ظلم؟

مفهوم آيه ، مفهومى وسيع و گسترده است و به زمان و مكان معينى محدود نمى شود، بنابر اين هر كس و هر گروه به نوعى در تخريب مساجد الهى بكوشد و يا مانع از آن شود كه نام خدا و عبادت او در آنجا انجام گيرد مشمول همان رسوائى و همان عذاب عظيم است كه در آيه اشاره شده
توجه به اين نكته نيز لازم است كه جلوگيرى از ورود به مسجد و ذكر نام پروردگار و كوشش در تخريب آن ، تنها به اين نيست كه مثلا با بيل و كلنگ ساختمان آن را ويران سازند، بلكه هر عملى كه نتيجه آن تخريب مساجد و از رونق افتادن آن باشد نيز مشمول همين حكم است . طبق صريح بعضى از روايات ، منظور از عمران و آبادى مسجد تنها ساختمان آن نيست ، بلكه حضور در آنها و توجه به محافل و مجالس ‍ مذهبى كه در آنها تشكيل مى گردد و موجب ياد خدا است نيز يك نوع عمران است بلكه مهمترين عمران شمرده شده .بنا بر اين در نقطه مقابل ، آنچه باعث شود كه مردم از ياد خدا غافل گردند و از مساجد باز مانند، ظلمى است بسيار بزرگ !

زيرا تعطيل و تخريب مساجد و جلوگيرى از مراكز توحيدنتيجه اى جز سوق مردم به بى دينى نخواهد داشت ، و ميدانيم زيان اين كار از هر عملى بيشتر و عواقب شوم آن دردناكتر است و چه ستمى از اين بالاتر كه در تخريب پايگاه هاى توحيد بكوشند و مردم را از ياد حق باز دارند و شرك و فساد را در جامعه گسترش دهند. البته در موارد ديگرى از قرآن كلمه «اظلم »(ستمكارترين مردم) در مورد بعضى از گناهان ديگر نيز به كار برده شده است كه تمام آنها در واقع به مسأ له «شرك »و نفى توحيد باز مى گردد.

تفسیر نمونه/ جلد1/ خلاصه صص 408 تا 411

هارون الرشید در بغداد مسجدی ساخته بود و نام خود بر آن نوشته بود.

بهلول از او پرسید چه ساخته ای؟ گفت: خانه خدا بنا کرده ام.

گفت: امر کن تا به جای نام تو نام مرا بنوسند.

خلیفه به خشم آمد و گفت: مسجد را من ساخته ام و نام تو را بنویسم؟!

بهلول گفت: هارون! پس چرا می گویی خانه خدا؟

خلیفه گفت: پس چه بگویم؟ گفت بگو خانه خودم!

حکایت و حکمت2/ حسین دیلمی/ ص 25

آرى كسى كه در برابر خداوند تسليم شود و نيكوكار باشد، پاداش او نزد پروردگارش ثابت است ، نه ترسى بر آنها است و نه غمگين خواهند شد (112 بقره)

نکته تفسیری:

این آیه چه می گوید؟ چرا چنین افرادی غم و ترس ندارند؟

معیار اصلی ورود به بهشت را ؛ طبق آیات قبل که یهود و نصاری  ادعاى انحصارى بودن بهشت برای خودشان را داشتند،(البته دلیلی بر  این مدعا نداشتند)  ، قرآن پس از اثبات اینکه  این ادعا تنها خواب و خيالى است كه در سر مي پرورانند، معيار اصلى و اساسى ورود در بهشت را به صورت يك قانون كلى بيان كرده  خلاصه اينكه بهشت و پاداش خداوند و نيل به سعادت جاودان در انحصار هيچ طايفه نيست ،
بلكه از آن كسانى است كه واجد دو شرط باشند:

در مرحله اول تسليم محض در مقابل فرمان حق و ترك تبعيض در احكام الهى ، چنان نباشد كه هر دستورى موافق منافعشان است بپذيرند و هر چه مخالف آن باشد پشت سر اندازند، آنها به طور كامل تسليم حقند.
و در مرحله بعد آثار اين ايمان در عمل آنها به صورت انجام كار نيك منعكس گردد، آنها نيكوكارند، نسبت به همگان و در تمام برنامه ها.
تا ايمان راسخ وجود نداشته باشد، نيكوكارى به معنى وسيع كلمه حاصل نخواهد شد.
ضمنا نشان مى دهد كه نيكوكارى براى اين افراد با ايمان جنبه يك فعل زودگذر ندارد، بلكه وصف آنها شده و در عمق جانشان نفوذ كرده است .

نفى خوف و غم از پيروان خط توحيد، دليلش روشن است چرا كه آنها تنها از خدا ميترسند، و از هيچ چيز ديگر وحشت ندارند، ولى مشركان خرافى از همه چيز ترس دارند، از گفته هاى اين و آن ، از فال بد زدن ، از سنت هاى خرافى و از بسيار چيزهاى ديگر.

تفسیر نمونه جلد1، خلاصه صص 401 تا 404