روزی بهلول را در گورستان دیدند که روی قبر نشسته با مردگان از گذشته صحبت می کند.

گفتند: تو زنده ای چرا با مردگان معاشر شده ای؟

جواب داد: با کسانی مجالست می نمایم که تا با ایشانم مرا از غفلت و غرور باز می دارند و

چون از ایشان دور شوم مطمئنم که غیبتم نمی نمایند.

حکایت و حکمت(2/ حسین دیلمی/ ص 46)

با رالها تنها تو را می پرستیم و تنها از تو یاری می جوییم(سوره حمد آیه 5)

نکته تفسیری:

علت ذكر صيغه جمع در نعبد و نستعين (چرا می گوییم می پرستیم و … نه می پرستم و …؟)
این آیات  و همچنين آيات بعد كه همه به صورت جمع است نشان مى دهد كه اساس عبادت مخصوصا نماز بر پايه جمع و جماعت است ، حتى به هنگامى كه بنده در برابر خدا به راز و نياز بر مى خيزد بايد خود را ميان جمع و جماعت ببيند، تا چه رسد به ساير كارهاى زندگيش . به اين ترتيب هر گونه فردگرائى ، و تكروى ، انزواطلبى و مانند اين ها مفاهيمى مردود از نظر قرآن و اسلام شناخته مى شود . مخصوصا نماز، از اذان و اقامه كه دعوت به اجتماع براى نماز است گرفته (حى على الصلوة بشتاب به سوى نماز …) تا سوره حمد كه آغازگر نماز است ، السلام عليكم كه پايان آن است همه دليل بر اين است كه اين عبادت در اصل جنبه اجتماعى دارد، يعنى بايد به صورت جماعت انجام شود، درست است كه نماز فرادى نيز در اسلام صحيح است اما عبادت فردى جنبه فرعى و درجه دوم را دارد.

(تفسیر نمونه/ ج 1/ ص 44)

بارخدایا تویی آن که برای بندگانت دری به سوی عفوت گشوده ای و آن را توبه و بازگشت نامیده ای

… از کارهای برگزیده و واجبات مخصوصه ماه رمضان را قرار داده ای …

همان ماهی که از همه زمان ها و روزگارها برتری داده و بر همه وقت های سال برگزیده ای…

این ماه در میان ما پسندیده زیست نمود وبا ما مصاحب و یار نیکو بود

سپس هنگام پایان یافتن  وقتش  .. از ما جدا شد

از این رو ما آن را وداع و بدرود می نماییم مانند وداع کسی که جداییش برما بزرگ و دشوار است

و رفتنش از میان ما، ما را اندوهگین ساخته…

پس ما می گوییم..

درود بر تو ای بزرگترین ماه خدا و ای عید دوستان خدا

بارخدایا با گذشتن این ماه از گناهان ما بگذر و با بیرون رفتن آن ما را از بدی هامان بیرون بر که

تو بر هر چیز توانایی

صحیفه سجادیه/ ترجمه و شرح فیض الاسلام/ تلخیصی از صص 297 تا 313

الهی!

اگر من بنده نیستم تو که مولای من هستی

گاه گاهی می نمایی و می ربایی ، نمودنت چه دل نشین و ربودنت چه شیرین

الهی نامه آیت الله حسن زاده آملی/ ص 67و 68

همانا ما از عذابی نزدیک بیمتان دادیم روزی که شخص به آنچه پیش فرستاده بنگرد و کافر گوید کاش خاک بودم(40 نبأ)

آن روزی است که آدمی آنچه کوشیده به یاد آورد(35 نازعات)، روزی که رازها فاش گردد(9 طارق)

روزی که مردم مانند پروانه های پراکنده باشند(4 قارعه)

در آن روز جهنم را حاضر کنند آن زمان است که انسان بیدار شود اما از این بیداری او را چه سود؟(23 فجر)

پس چه چیز تو را به تکذیب روز جزا وا می دارد؟(7 تین)

ای انسان چه چیز تو را به پروردگار کریمت مغرور کرد(6 انفطار)

و این(قرآن) سخن شیطان مطرود نیست پس کجا می روید(25 و 26 تکویر)

لیکن(شما) زندگی دنیا را ترجیح  می دهید حال آنکه آخرت بهتر و پایدارتر است(16 و 17 اعلی)

خدا بهتر داند که در خاطر چه دارند(23 انشقاق)،

هنگامی که آیات ما بر او خوانده شود گوید افسانه پیشینیان است. چنین نیست بلکه اعمالشان زنگاری بر دل هایشان گردیده(14 مطففین)

آری انسان نسبت به پروردگارش نا سپاس است(6 عادیات)، مرگ بر این انسان چقدر ناسپاس است(17 عبس)

و او خود بر این معنا گواه است و به راستی او علاقه شدیدی به مال دارد(7 و 8 عادیات)

وای بر کم فروشان(1 مطففین)، آیا ندانسته که خدا می بیند(14 علق)، چون به هلاکت افتد مالش به او سودی ندهد(11 لیل)

همانا کسانی که مردان و زنان مومن را آزردند سپس از آن بازنگشتند عذاب دوزخ و عذاب آتش سوزان برای آنهاست(10 بروج)

که ما انسان را در رنج آفریریم(4 بلد)، پس بی تردید با دشواری آسانی است(5 شرح)

نام پروردگار والایت را بستای(1 اعلی) پروردگارت نه تو را واگذاشته و نه دشمن داشته(3 ضحی)

همانا هر که خود را تزکیه کرد رستگار شد(9 شمس)

البته کسانی که ایمان آورده و اعمال شایسته کردند آنهایند که بهترین آفریدگانند(7 بینه)

پس

تفاخر و افزون طلبی سرگرمتان کرد(1تکاثر)

انتخاب و ترتیب آیات سلیقه ای است.

الهی!

دل بی حضور چشم بی نور است

نه این صورت بیند نه آن معنا!