همانا ما از عذابی نزدیک بیمتان دادیم روزی که شخص به آنچه پیش فرستاده بنگرد و کافر گوید کاش خاک بودم(40 نبأ)

آن روزی است که آدمی آنچه کوشیده به یاد آورد(35 نازعات)، روزی که رازها فاش گردد(9 طارق)

روزی که مردم مانند پروانه های پراکنده باشند(4 قارعه)

در آن روز جهنم را حاضر کنند آن زمان است که انسان بیدار شود اما از این بیداری او را چه سود؟(23 فجر)

پس چه چیز تو را به تکذیب روز جزا وا می دارد؟(7 تین)

ای انسان چه چیز تو را به پروردگار کریمت مغرور کرد(6 انفطار)

و این(قرآن) سخن شیطان مطرود نیست پس کجا می روید(25 و 26 تکویر)

لیکن(شما) زندگی دنیا را ترجیح  می دهید حال آنکه آخرت بهتر و پایدارتر است(16 و 17 اعلی)

خدا بهتر داند که در خاطر چه دارند(23 انشقاق)،

هنگامی که آیات ما بر او خوانده شود گوید افسانه پیشینیان است. چنین نیست بلکه اعمالشان زنگاری بر دل هایشان گردیده(14 مطففین)

آری انسان نسبت به پروردگارش نا سپاس است(6 عادیات)، مرگ بر این انسان چقدر ناسپاس است(17 عبس)

و او خود بر این معنا گواه است و به راستی او علاقه شدیدی به مال دارد(7 و 8 عادیات)

وای بر کم فروشان(1 مطففین)، آیا ندانسته که خدا می بیند(14 علق)، چون به هلاکت افتد مالش به او سودی ندهد(11 لیل)

همانا کسانی که مردان و زنان مومن را آزردند سپس از آن بازنگشتند عذاب دوزخ و عذاب آتش سوزان برای آنهاست(10 بروج)

که ما انسان را در رنج آفریریم(4 بلد)، پس بی تردید با دشواری آسانی است(5 شرح)

نام پروردگار والایت را بستای(1 اعلی) پروردگارت نه تو را واگذاشته و نه دشمن داشته(3 ضحی)

همانا هر که خود را تزکیه کرد رستگار شد(9 شمس)

البته کسانی که ایمان آورده و اعمال شایسته کردند آنهایند که بهترین آفریدگانند(7 بینه)

پس

تفاخر و افزون طلبی سرگرمتان کرد(1تکاثر)

انتخاب و ترتیب آیات سلیقه ای است.