عمريست تا به راه غمت رو نهاده ايم

روي و ريا ي خلق به يك سو نهاده ايم

طاق و رواق مدرسه و قال و قيل علم

در راه جام و ساقي مهرو نهاده ايم

در گوشه امّيد چو نظاّرگان ماه

چشم طلب بر آن خم ابرو نهاده ايم

«محمد بن حسن بن ميمون» مي گويد:

نامه اي به امام حسن عسگري عليه السلام نوشتم و از فقر و تنگدستي شكوه كردم ولي بعد پيش خود گفتم: مگر امام صادق عليه السلام نفرموده كه: فقر با ما بهتر از توانگري با ديگران است و كشته شدن با ما بهتر از زنده ماندن با دشمنان ما است.
امام در پاسخ نوشت:

«هر گاه گناهان دوستان ما زياد شود، خداوند آنها را به فقر گرفتار مي كند و گاهي از بسياري از گناهان آنان در مي گذرد. همچنان كه پيش خود گفته اي، فقر با ما بهتر از توانگري با ديگران است. ما براي كساني كه  به ما پناهنده شوند، پناهگاهيم و براي كساني كه از ما هدايت بجويند، نوريم. ما نگهدار كساني هستيم كه  (براي نجات از گمراهي) به ما متوسل مي شوند. هر كس ما را دوست بدارد، در رتبه بلند (تقرب به خدا) با ماست، و كسي كه پيرو راه ما نباشد، به سوي آتش خواهد رفت.»

سيره پيشوايان/ مهدي پيشوايي/ ص 642

مي فرمود:

پوزش پذيري از ويژگي هاي ممتاز انسان بزرگ است و او چنين بود.

فرمود: آيا به شما خبر دهم بدترينتان كدام است؟ گفتند: آري اي پيامبر خدا!

فرمود: كسي كه از اشتباه در نمي گذرد، پوزش را نمي پذيرد و از لغزش چشم پوشي نمي كند.

با همه تشويق هايش به اين كه اگر كسي كار بدي كرد؛  حتما پوزش بخواهد، باز براي حفظ كرامت انساني دستور مي فرمود: مبادا كاري كني كه ناگزير باشي پوزش طلبي.

كسي كه پوزش عذر خواه را نمي پذيرد - چه پوزشگر راستگو باشد و چه درو غگو - به شفاعت من نمي رسد.

كسي بيش از آفريدگار عذر نمي پذيرد.

همنام گل هاي بهاري(نگاهي نو به شخصيت و زندگي پيامبر گرامي صلي الله عليه و آله و سلم)/حسين سيدي/ ص 55

از جالبترين فعاليت هاي امام حسن عسكري عليه السلام تقويت و توجيه سياسي رجال مهم شيعه در برابر فشارها و سختي هاي مبارزات سياسي در جهت حمايت از آرمان هاي بلند تشيع بود.

از جمله در نامه اي به «علي بن حسين بن بابويه قمي» از فقهاي بزرگ تشيع نوشت:

« صبر كن و منتظر فرج باش كه پيامبر فرموده است: برترين اعمال امت من انتظار فرج است.
شيعيان ما پيوسته در غم و اندوه خواهند بود تا فرزندم (امام دوازدهم) ظاهر شود؛ همان كسي كه پيامبر بشارت داده كه زمين را از قسط و عدل پر خواهد ساخت، همچنانكه از ظلم و جور پر شده باشد.
اي بزرگمرد و مورد اعتماد و فقيه من! صبر كن و شيعيان مرا  به صبر فرمان بده! زمين از آن خداست و هر كسي از بندگانش را كه بخواهد، وارث (حاكم) آن قرار مي دهد. فرجام نيكو، تنها از آن پرهيز كاران است. سلام و رحمت خدا و بركات او بر تو و بر همه شيعيان باد!»

عيدي شما!

سيره پيشوايان /مهدي پيشوايي/ ص 643

مي فرمود:

خداوند بيامرزد پدر دختران را؛ دختران خجسته اند و دوست داشتني….

چه خوب فرنداني هستند دختران؛ نازك دل، مهيا براي كار، همدم، خجسته و …

بهترين فرزندان شما دختران اند.

از خوش قدمي زن اين است كه نخستين فرزندش دختر باشد!

كسي كه دل دختري از خاندانش را شاد كند، آفريدگار پيكرش را بر آتش [ دوزخ] حرام مي سازد.

دادن هديه بايد از دختران آغاز شود، همانا پروردگار والا با دختران و زنان مهربان تر است؛ و كسي كه با آنان مهربان تر باشد؛ به سان كسي است كه از بيم خداوند والا گريسته است.

كسي كه دختر يا زني را شاد كند، پروردگار در روز هراس بزرگ [= رستاخيز] او را شاد مي گرداند.

كسي كه دختري داشته باشد و او را نيازارد و تحقير نكند و پسرانش را بر او برتري ندهد، خداوند وارد بهشتش مي كند.

اگر تولد دختري را به او خبر مي دادند، مي فرمود: گلي است و روزيش با خداوند است.

هر گاه مي خواست دختري … از خانواده خود را شوهر دهد، از پشت پرده او را مخاطب  مي ساخت و مي فرمود:فلاني از تو خواستگاري كرده است. اگر مايل نيستي، بگو نه؛ چون نه گفتن خجالت ندارد؛ و اگر مايل هستي، همان سكوت تو، به منزله قبول است.

هيچ خانه اي نيست كه در آن دختران باشند، جز اين كه هر روز دوازده بركت و رحمت از آسمان بر آن فرود مي آيد و ديدار فرشتگان از خانه قطع نمي شود و هر روز و شب براي پدر آنان عبادت يك سال مي نويسند.

و …

همنام گل هاي بهاري(نگاهي نو به شخصيت و زندگي پيامبر گرامي صلي الله عليه و آله و سلم)/حسين سيدي/ منتخب صص 171 و 172

عكس تزئيني است.

و انسان هر چه ايمان داشت پاي آب و نان گم شد

زمين با پنج نوبت سجده در هفت آسمان گم شد

از آن روزي كه جانت را ، اذان جبرئيل آكند

خروش صور اسرافيل در گوش اذان گم شد

تو نوح نوحي اما قصه ات شوري دگر دارد

كه در طوفان نامت كشتي پيغمبران گم شد

شب ميلاد در چشم تو خورشيدي تبسم كرد

شب معراج زير پاي تو صد كهكشان گم شد

ببخش - اي محرمان در نقطه خال لبت حيران -

خيالِ از تو گفتن داشتم ، اما زبان گم شد

شاعر: علیرضا قزوه

برگرفته از