«محمد بن حسن بن ميمون» مي گويد:

نامه اي به امام حسن عسگري عليه السلام نوشتم و از فقر و تنگدستي شكوه كردم ولي بعد پيش خود گفتم: مگر امام صادق عليه السلام نفرموده كه: فقر با ما بهتر از توانگري با ديگران است و كشته شدن با ما بهتر از زنده ماندن با دشمنان ما است.
امام در پاسخ نوشت:

«هر گاه گناهان دوستان ما زياد شود، خداوند آنها را به فقر گرفتار مي كند و گاهي از بسياري از گناهان آنان در مي گذرد. همچنان كه پيش خود گفته اي، فقر با ما بهتر از توانگري با ديگران است. ما براي كساني كه  به ما پناهنده شوند، پناهگاهيم و براي كساني كه از ما هدايت بجويند، نوريم. ما نگهدار كساني هستيم كه  (براي نجات از گمراهي) به ما متوسل مي شوند. هر كس ما را دوست بدارد، در رتبه بلند (تقرب به خدا) با ماست، و كسي كه پيرو راه ما نباشد، به سوي آتش خواهد رفت.»

سيره پيشوايان/ مهدي پيشوايي/ ص 642