پس به ياد من باشيد تا به ياد شما باشم ، و شكر مرا گوئيد و كفران (در برابر نعمتها) نكنيد.(152 بقره)

نکته تفسیری:

یاد کردن خدا از ما؟ منظور از ذکر و یادخدا ؟ شکر یعنی چه؟

بدیهی است که مرا ياد كنيد تا شما را ياد كنم اشاره به يك معنى عاطفى ميان خدا و بندگان نيست ، آن گونه كه در ميان انسانها است كه به هم مى گويند: به ياد ما باشيد تا به ياد شما باشيم بلكه اشاره به يك اصل تربيتى و تكوينى است ، يعنى بياد من باشيد، به ياد ذات پاكى كه سرچشمه تمام خوبيها و نيكيها است و به اين وسيله روح و جان خود را پاك و روشن سازيد و آماده پذيرش رحمت پروردگار. توجه شما به اين ذات پاك شما را در فعاليت ها مخلص تر مصمم تر، نيرومندتر، و متحدتر مى سازد.

مسلم است منظور از ذكر خدا تنها يادآورى به زبان نيست ، كه زبان ترجمان قلب است ، هدف اين است با تمام قلب و جان به ذات پاك خدا توجه داشته باشيد، همان توجهى كه انسان را از گناه باز مى دارد و به اطاعت فرمان او دعوت مى كند.

منظور از«شكرگزارى و عدم كفران» تنها يك مسأله تشريفاتى و گفتن با زبان نيست ، بلكه منظور آن است كه هر نعمتى را درست به جاى خود مصرف كنيد و در راه همان هدفى كه براى آن آفريده شده
به كار گيريد تا مايه فزونى رحمت و نعمت خدا گردد.

تفسیر نمونه جلد 1/ خلاصه صص 513 تا 516

کمتر کسی پیدا می شود که زندگی بر وفق مراد او باشد.

هر گونه عیش و نوش دنیا با هزار تلخی و نیش همراه است

اگر کسی دنیا را اینگونه پذیرفت و شناخت

در برابر ناگواری ها و بدی های همسر و همسایه و … کمتر ناراحت می شود

زیرا از دنیا بیش از اینکه خانه بلاست انتظار نخواهد داشت!

جرعه وصال(چکیده ای از اندیشه های آیت الله بهجت)/ ص 98

او همان شقایق سهراب است که

تا هست زندگی باید کرد

اللهم عجل لولیک الفرج

وقتی سکوت میکنیم ، دست کم میگیرند ما را

ولی نمیدانند..

فراتر از آنچه میگوییم میدانیم

زیادتر از آنچه به زبان می آوریم می اندیشیم

و بیشتر از آنچه به نظر می آییم می فهمیم

مشکل از ما نیست ، …

وقتی که به گلزار رخ یار رسیدم

دیدم که در آنجا رهِ هر خار و خسی نیست

در بیخودی از غیب ، پیامی بشنیدم

جز دوست ترا در دو جهان دادرسی نیست

من خدا را دارم

کوله بارم بر دوش، سفری می باید، سفری بی همراه!

گم شدن تا ته تنهایی ماه

سازکم با من گفت:

هر کجا لرزیدی، از سفر ترسیدی

تو بگو از ته دل: من خدا را دارم.

من و سازم چندیست که فقط با اوییم!