حکیمی گفته است:

رأی بزرگ را حقیر مدارید اگرچه از کودک خردسال واقع شود.

زیرا که دُرّ گرانبها از قیمت خود نیفتد هر چند که کودک غواص از دریا آورده باشد.

حکایت و حکمت2/ حسین دیلمی/ ص 15

الهی

در شگفتم از آن که در غربت از یاد وطن شکفته می شود

و در دنیا از یاد آخرت گرفته.

الهی نامه حسن زاده آملی/ ص 39

هر چه جزبار غمت بر دل مسکین من است

برود از دل من وز دل من آن نرود

گر رود از پی خوبان دل من معذور است

درد دارد چه کند کز پی درمان نرود!

توان واژه کجا و مدیح گفتن او

قلم قناری گنگی است در سرودن او

سائلی بر در عمارتی باشکوه رسید و چیزی خواست. بر خلاف انتظارش چیز کمی به  او دادند.

تبری آورد و خواست آن بارگاه را خراب کند. پرسیدند: چرا چنین می کنی؟

به صاحب عمارت گفت: یا خانه مطابق عطایت بساز و یا این که فراخور عمارت و درگاهت عطا کن.

این بخشش اندک با این در بزرگ نمی سازد.

حکایت و حکمت2/ حسین دیلمی/ ص 49