مکن  از خواب بیدارم خدا را

که دارم خلوتی خوش با خیالش

چرا حافظ چو می ترسیدی از هجر

نکردی شکر ایام وصالش!!

مردی دانش بسیار می اندوخت و به آن عمل نمی کرد.

حکیمی به او گفت: اگر عمر خویش را به جمع سلاح فنا کنی

پس کی به جنگ خواهی رفت؟

حکایت و حکمت2/ حسین دیلمی/ ص 55

یکی از بزرگان عرفا می گفت:

سی سال است از یک الحمدلله که گفته ام در پیشگاه خدا استغفار می کنم.

گفتند: چگونه بوده است؟ گفت حریقی شب هنگام در بغداد روی داد.

من بیرون رفتم تا وضع دکان خود را ببینم. گفتند حریق از مغازه تو دور است.

گفتم: الحمدلله سپس با خود گفتم:

فرض کن دکان تو نجات یافته آیا به مسلمانان نمی اندیشی؟!

حکایت و حکمت2/ حسین دیلمی/ ص 42

قلب ها از ایمان و نور معرفت خشکیده است.

قلب آباد به ایمان و یاد خدا پیدا کنید تا برای شما امضا کنیم که

امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف آنجا هست.!

جرعه وصال/ چکیده ای از اندیشه های آیت الله بهجت/ ص 28

گفتی که تو را شوم مدار اندیشه

دل خوش کن و بر صبر گمار اندیشه

کو صبر و چه دل کانچه دلش می خوانند

یک قطره خون است و هزار اندیشه

فقیری تهیدست خواجه ای ثروتمند را گفت: اگر من در سرای تو بمیرم با من چه می کنی؟

خواجه گفت: کفن می کنم و به گور می سپارم.

فقیر گفت: امروز به زنده گی مرا پیراهنی پوشان و چون بمیرم بی کفن به خاک بسپار.

خواجه بخندید و او را پیراهن بخشید.

حکایت و حکمت 2/ حسین دیلمی/ ص 52