از آیت الله بهاء الدینی سوال شد:
در باره خصوصیات امام (ره)بفرمایید
فرمودند:
قدرت روحانی و معنوی امام با دیگری قابل مقایسه نیست.
نقش امام در آوردن آقای بروجردی به قم، به اندازه نقش همه کسانی بود که در این کار نقش داشتند.
امام بعضی از درس ها را یک مرتبه بیشتر نرفت؛ چون اگر می دید قابل استفاده نیست، نمی رفت.
خیلی دقیق و زیرک بود.
یک روز در زمان جوانی از حجره آمدم بیرون. دیدم امام ، که در آن زمان طلبه جوانی بود با یک نفر در حال مشاجره است. او شخص روضه خوانی بود که از طرف دستگاه تولیت حمایت می شد. من نمی فهمیدم چه می گویند ولی دیدم امام یک کفی (تو گوشی) به او زد که عینک او چهار تکه شد و با این که مورد حمایت دستگاه بود. دیگر در مدرسه فیضیه پیدایش نشد. و مثل این که به روحانیت توهین کرده بود.
امام نه اینکه از روی احساسات کار کند از روی تعقل کار می کرد.
ایشان همت خیلی بلندی داشت.
آرزوی امام این بود که اسلام بر جهان حکومت کند.
سلوک معنوی/ اکبر اسدی/ ص 138

از آیت الله بهاء الدینی سوال شد

برای فهم قرآن چ کنیم؟

فرمودند:

تزکیه و تهذیب در فهم قرآن بسیار دخیل است.

البته تفسیر هم خوب است.

سلوک معنوی/ اکبر اسدی/ ص 138

مرحوم مجلسی درباره شیخ عبدالله تستری گفته است که او در فضل و فضیلت دارای مقام والایی است. وقتی که به جوار رحمت خدا رفت، یکی از علما او را در خواب دید که وضع خوب و هیئتی نیکو دارد، از او پرسید که به چه وسیله صاحب این رتبه و مقام شدی؟ پاسخ داد: «من در مسجد جامع اصفهان درس حدیث می گفتم. مردی پیش من آمد سیبی که در دستش بود را به من هدیه کرد. چون درس تمام شد، من از مسجد خارج شدم. در حالی که آن سیب در دستم بود بین راه کودک یتیمی را مشاهده کردم و آن سیب را به او دادم.
آن طفل از گرفتن سیب بسیار خوشحال شد، به همین جهت خداوند به من این  را عطا  فرموده است.»

نشریه طلایه داران، بهمن و اسفند 1392، ش 39، ص 31

شیخ بهلول می فرمود:

من در همه عمرم یک عمل را ترک کرده ام و یک عمل را اصلا ترک نکرده ام

و تحت هر شرایطی به جا آورده ام.

از این دو کار، برکت زیادی دیده ام و آن را به همه شما سفارش می کنم؛

آنچه ترک کرده ام دروغ است و آنچه ترک نکرده ام نماز شب است.

طلایه داران (نشریه فرهنگی، علمی آموزشی سازمان بسیج فرهنگیان)، ش 39،بهمن و اسفند2 139 ، ص 31

کاش این فضیلت بهلول را حداقل در گوشه ای از زندگیمان رعایت می کردیم.

فرموده ترک دروغ نه سخن دروغ.

وسعت این کلمه بسیار زیاد است و هر چیزی را شامل می شود کمی به آن فکر کنیم. در پناه حق

غیر عشق رخ دلدار غلط بود غلط

هر چه کردیم جز این کار غلط بود غلط

هر چه گفتیم و شنیدیم خطا بود خطا

جز حدیث لب دلدار غلط بود غلط

کاش اول شدمی از دو جهان بیگانه

آشنایی به جز از یار غلط بود غلط

در كنار خطوط سيم پيام خارج از ده دو كاج روئيدند
ساليان دراز رهگذران آن دو را چون دو دوست مي‌ديدند
روزي از روزهاي پائيزي زير رگبار و تازيانه باد
يكي از كاج ها به خود لرزيد خم شد و روي ديگري افتاد
گفت اي آشنا ببخش مرا خوب در حال من تأمل كن
ريشه‌هايم ز خاك بيرون است چند روزي مرا تحمل كن
كاج همسايه گفت با نرمی دوستی را نمی برم از یاد
شاید این اتفاق هم روزی ناگهان از برای من افتاد
مهربانی به گوش باد رسید باد آرام شد، ملایم شد
کاج آسیب دیده ی ما هم کم کمک پا گرفت و سالم شد
میوه ی کاج ها فرو می ریخت دانه ها ریشه می زدند آسان
ابر باران رساند و چندی بعد ده ما نام یافت کاجستان