موضوعات: "نکته ها و آموزه ها" یا "دریای پر گهر" یا "فقط خدا" یا "مهدویت" یا "نشانه های خدا در زمین" یا "پیام قرآنی"

عمرت برفت و چاره کاری نساختی!

نوشته شده توسطصداقت...!

چـون شـادمانی و غـم دنیـا مقیــم نیست     فرعون کامـران به و ایـوب مبتـلا

غـم نیـست زخـم خـورده راه خـدای را     دردی چه خوش بود که حبیبش کند دوا

مابین آسمان و زمین جای عیش نیست     یک دانه چون جهد ز میان دو آسیا؟

عمرت برفت و چاره کاری نســاختی       اکنون که چاره نیست به بیچارگی بیــا

کردار نیک و بد به قیامت قریـن توست     آن اختیـار کن که تـوان دیـدنش لقـا

تا ابد!

نوشته شده توسطصداقت...! 24ام شهریور, 1393

خوش به حال آنکه قلبش مال توست

حال و روزش هر نفس، احوال توست

خوش به حال آنکه چشمانش تویی

آرزوهایش همه آمال توست

آنکه دستش تا ابد در دست تو

کوچ او از غصه‌ها با بال توست

من خطاکارم خداوندا، ولی

دیدگانم تا ابد دنبال توست….



حکمت!

نوشته شده توسطصداقت...! 24ام شهریور, 1393

یک پرنده کوچک که زیر برگ ها آواز می خواند

برای اثبات خدا کافی است.

515 گفتار نیک/ مجتبی رمضانی / ص 121

الهی!

نوشته شده توسطصداقت...! 24ام شهریور, 1393

اگر گُلم یا خارم

از آنِ بوستان یارم.!

الهی نامه آیت الله حسن زاده آملی/ ص 15

حکایت!

نوشته شده توسطصداقت...! 24ام شهریور, 1393

موذنی تکبیر گفت و مردم به تعجیل روی به مسجد نهادند

و برای صف اول به  هم سبقت می جستند.

ظریفی حاضر بود گفت:

و الله اگر موذن به جای «حی علی الصلوة» می گفت

«حی علی الزکوة » مردم در فرار از مسجد بر هم سبقت می جستند.

اندر لطایف روزگار/ علیرضا مرتضوی کرونی / ص124

ارتباط سیره و سبک زندگی!

نوشته شده توسطصداقت...! 24ام شهریور, 1393

سیره به معنای نوع و سبک رفتار است.

سبک زندگی به مسائلی بر می گردد که متن زندگی انسان را در دنیا شکل می دهد

و با مفهوم عقل معاش که همان شیوه زیستن است یکسان است.

یعنی عقلی که به انسان می گوید چطور باید زندگی کرد.

بدیهی است  تکیه بر سبک زندگی اسلامی متکی بر سیره و توصیه های معصوم خواهد بود

و زندگی مومنان از زاویه  متن زندگی امام، روش و حتی توصیه ایشان ترسیم می شود.

سبک زندگی(منشور زندگی امام رضا علیه السلام)/ محمد باقر پور امینی / صص 17 تا 19

الهی!

نوشته شده توسطصداقت...! 24ام شهریور, 1393

شکر که در جوانی شکستم که

پیری خود شکستگی است.


الهی نامه حسن زاده آملی / ص 19/ با اندکی تغییر