بارخدایا بر محمد وآل او درود فرست ،

و مرا در هر حال به ستایش و نیایش و سپاسگزاریت برگمار تا

به آنچه از دنیا به من داده ای (زن ،فرزند ، دارائی ،مقام و جاه ومانند اینها) شاد نگردم ،و

به آنچه مرا از آن باز داشته ای (عطا نفرموده ای) اندوهگین نشوم ،

وشعار دلم را به پرهیز کاری از خود بنما(تقوا و ترس از خود را روش من بگردان) و

بدنم را در آنچه از من می پذیری (طاعت وبندگی)به کار دار،

و مرا از هر چه به من رو آورد (نیک و بد دنیا )به طاعت و بندگیت وادار تا

چیزی را که تو به  خشم می آیی دوست نداشته و

از چیزی که رضا و خشنودی توست به خشم نیایم

(که رضای به قضا و آنچه خدا مقرر فرموده  آنست که بنده دوست بدارد آنچه خدا دوست میدارد، و به خشم بیاید از آنچه خدا به خشم می آید ، از انس ابن مالک روایت شده که گفت : ده سال نوکری پیغمبر صلی الله علیه وآله نمودم ، چیزی که انجام دادم. نفرمود :چرا انجام دادی ؟ و چیزی که بجا نیاوردم نفرمود چرا بجا نیاوردی ؟؟ و چیزی که نبود نفرمود : کاش بود ، و می فرمود : اگر مقدر بود میبود)

                                                                                      صحیفه سجادیه دعای 21