محرم آمد و وقت عزا شد
به هر جا مجلس ماتم بپا شد
به هر جا بنگري گشته سيه پوش
همه جاي زمين ماتم سرا شد
محرم آمد و ويك كاروان غم
دوباره وقت ذكر كربلا شد
براي آنكه دين پاينده باشد
چه سرهايي كه از پيكر جداشد
حسين چون در ره محبوب جان داد
خدايي گشت وهم خون خدا شد
حسين بن علي با خون خود گفت
نبايد بر ستم هرگز رضا شد
به هر آزاده اي كرد اين سفارش
نبايد با ستمگر هم نواشد
براي حفظ دين و ياري حق
اگر لازم شود بايد فدا شد
به مردان غيور وپاك گفته
نبايد رهرو اهل هوي شد
به هر زن گفته اين را تا قيامت
نبايد بي حجاب وبي حيا شد
بدان اي رهرو راه حسيني
اول بايد زدست خود رهاشد
حسيني فكركرد وچون حسين شد
پس از آن عالمي را رهنما شد
يزيد افتاد اندر قعر تاريخ
ولي نام حسين عالم نما شد
حسين جان يك نظر فرما به انوار
كه گريانت در اين ماه عزا شد