امروز در قرائت قرآن رسیدم به این آیه
« قلیلٌ من عبادِیِ  الشَّکُورُ»
سوره سبا/ آیه 13
سوال: بنده شکور یعنی چه؟
یعنی بنده ای که خدانعمتی به او داده است و او آن نعمت را تقدیر می کند
‎ تقدیر نعمت یعنی چه؟ قدر نعمت را بشناسد یعنی چه؟
یعنی آن نعمت را در مسیری که برای آن افریده شده است به کار برد.
شکر یعنی
به کار بردن نعمت حق در مسیری که خدای متعال ان نعمت را برای ان افریده است
شکر نعمت دست، گفتن الهی شکر نیست
الهی شکر خبر از شکر است نه خود شکر
خود شکر یعنی
حرکت کردن، عمل کردن، به کار انداختن نعمت در مسیری که خدا این نعمت را برای آن مسیر افریده است
شکر چشم مطالعه عالَم است
‎ شکر گوش حقایق را شنیدن
شکر دل فکر کردن اندیشه کردن تجزیه و تحلیل کردن استدلال کردن و …
(مساله شناخت/ استاد مطهری/ صص 46 و 47)
بی نظیرترین نعمت خدا به ما
ولایت امام علی علیه السلام
(الحمدلله الذی هدانا بهذا )‎
این هم شکرانه اش از طرف مردم  از متن نهج البلاغه
دو دقیقه بهش فکر کن
این سخن امام علی علیه السلام است
مظهر رافت و مهربانی. مظهر صبر و مظهر تمام خوبی های عالم و دارای مقام عصمت
« … از خدا می خواهم به زودی مرا از این مردم نجات دهد!
به خدا سوگند اگر در پیکار با دشمن آرزوی من شهادت نبود و
خود را برای مرگ اماده نکرده بودم
دوست می داشتم حتی یک روز با این مردم نباشم
و هرگز آنان را دیدار نکنم »
نامه / 35
ارتباط بین این آیه و جملات کتاب استاد مطهری و نهج البلاغه  یک برداشت شخصی  از بنده است دوست دارم  جواب این سوالات را به وجدانت بدهی
به نظر شما رفتار ما با امام زمانمان حضرت مهدی عج الله تعالی فرجه الشریف
چقدر به این مردم نزدیک است؟
اصلا ما در روز چند بار از اماممان یاد می کنیم؟
چقدر تلاش می کنیم برای زمینه سازی ظهورش؟!!