بست به حریمی گفته می شود که انسان یا موجود دیگری در پناه آن از تعرض و تعدی دیگران ایمن می ماند. به بیانی دیگر بست پناهگاهی است که اگر گنه کار یا دادخواهی به آن وارد شود تا زمانی که در آنجاست هیچ کس مزاحم او نخواهد بود.

از آنجا که رهبران دینی همواره نزد مومنان و پیروان خود مقدس و محترم بوده، مقام و پناهگاهی برای آنانند، مزارشان پس از وفات مرکزی مقدس و قطبی برای توسل و پناه جویی گنهکاران بوده، گرفتاران به امید عنایات خداوندی و بخشش گناهان یا رفع گرفتاری ها به آن پناهنده می شوند. علاوه بر آن مامنی برای دادخواهی و شفاعت  نیز هست. و محلی برای زائران و مشتاقان تا با ورود به آن خود را از نظر روحی و جسمی به گونه ای آماده و مرتب سازند که هنگام تشرف از حیث ظاهر اسائه ادب به ساحت قدس امام علیه السلام نباشد.

در حوزه حرم مطهر امام رضا علیه السلام بست فضای خارج صحن هاست . در چهار سوی اماکن چهار بست(حریم) وجود دارد که به نام چهار تن از عالمان برجسته اسلام شیخ طوسی، شیخ طبرسی، شیخ حر عاملی و شیخ بهاء الدین نام گذاری شده است.

به سوی بارگاه نور/ بزرگ عالم زاده/ صص78 و 79