امام حسن علیه السلام پس از حمد و سپاس خدا و فرستادن صلوات بر محمد و آل او فرمود:

هر که مرا می شناسد، می شناسد و هر که مرا نمی شناسد، بداند

من حسن فرزند پیامبر خدا، فرزند پیامبر بشارتگر و هشدار دهنده، فرزند برگزیده به رسالت هستم.

منم فرزند آن کس که فرشتگان بر او صلوات می فرستند، منم فرزند آن کس که امت در سایه او شرافت

یافتند، منم فرزند آن کس که جبرئیل از جانب خدا برای او سفیر بود، منم فرزند آن کس که به رحمت بر

جهانیان مبعوث شد … منم فرزند آنان که

خداوند، پلیدی را از ایشان دور ساخت و خوب پاکیزه و پاکشان نموده است.

پس معاویه گفت: ای حسن به گمانم هنوز دلت خلافت می خواهد؟

امام حسن علیه السلام فرمود:

وای بر تو ای معاویه! همانا خلافت حق کسی است که

به روش پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم رفتار نماید و به طاعت خدا پردازد،

به جان خودم سوگند که ما نشانه های هدایت و چراغ های  تقواییم.

ولی تو ای معاویه! از افرادی هستی که سنت های پیامبر خدا را تباه ساختند و بدعت ها را احیا نمودند

وبندگان خدا را به بردگی خویش در آوردند و دین خدا را بازیچه خود نمودند؛ موقعیتی که به دست آوردی

از بین رفتنی است و زندگی اندکی نمایی و عقوبت همیشگی آن را به دنبال داری….

تحف العقول/ ترجمه صادق حسن زاده/ ص 403