بنده وقتى به تلويزيون نگاه مى‌كردم، سيل عظيم و خروشان جمعيت را مى‌ديدم.
من چند جا اين حالت را ديده‌ام كه يكى از آنها اين‌جا بود.
ديدم يك عامل معنوى اثر مى‌گذارد و آن، اخلاص است.
برادران عزيز! اخلاص چيز عجيبى است؛
يعنى كار را براى خدا كردن و
همان چيزى كه مضمون عاميانه‌اش در شعرى آمده است: «تو نيكى مى‌كن و در دجله انداز».
انسان براى خدا كارِ خوب و درست و صحيح بكند و در پى اين نباشد كه
حتماً به نام او ثبت شود و امضاى او زير آن بيايد؛
اين بلافاصله اثر مى‌دهد.
خداى متعال بعد از شهادت اين مرد، در همين قدم اوّل، به او اجر داد.
البته خودِ شهادت بزرگترين اجرى بود كه خدا به او داد؛
چون اين طور كشته شدن، براى انسان خيلى افتخار است. بالاخره صياد شيرازى، يك مرد پنجاه و چند ساله، ده سال ديگر، بيست سال ديگر، سى سال ديگر - كه با يك چشم به هم زدن مى‌گذرد - از دنيا مى‌رفت و از همين دروازه عبور مى‌كرد؛ منتها با يك ناخوشى، با يك بيمارى، با يك تصادف، يا با يك سكته‌ى قلبى؛ از اين حوادثى كه دائم اتفاق مى‌افتد.


خاطرات رهبری از سردار شهید سپهبد علی صیاد شیرازی
بیانات در ديدار فرماندهان ارتش - ۱۳۷۸/۱/۲۵
انتخاب شده از مطالب سایت
http://farsi.khamenei.ir