آيا خود را از عذاب كسى كه حاكم بر آسمان است در امان مى‏دانيد كه دستور دهد زمين بشكافد و شما را فرو برد و دائما به لرزش خود ادامه دهد(سوره ملک آیه شانزدهم)

نکات کلیدی:

*بعد از آنكه در آيه قبل اقامه حجت كرد بر ربوبيت خداى سبحان، اينك در اين آيه بشر را تهديد مى‏ كند، و نيز در برابر بى ‏اعتنايى و سهل ‏انگاريش در مساله ربوبيت، او را توبيخ مى‏ نمايد كه تا كى از خدا بى‏ خبريد، و شكر نعمت‏هايش را به جا نمى ‏آوريد؟ يعنى در برابر ربوبيتش خاضع نمى‏ شويد و شريك‏ هاى خود تراشيده را دور نمى ‏ريزيد؟!(1)

*و مراد از كلمه” مَنْ فِي السَّماءِ- آن كس كه در آسمان است” فرشتگانى هستند كه موكل بر آسمان و حوادث عالمند(1) یا  اشاره به ذات پاك خدا است كه حاكميت او بر كل آسمانها- تا چه رسد به زمين- مسلم است (2) به اعتبار آنكه سلطان و تدبير خدا در آسمان مى‏ باشد و گرنه محال است كه خدا را مكانى باشد(3)

*جمله” فَإِذا هِيَ تَمُورُ” (آن پيوسته حركت مى‏ كند و ناآرام است) ممكن است اشاره به اين باشد كه خدا مى‏ تواند فرمان دهد زمين شما را فرو برد و پيوسته از نقطه ‏اى به نقطه ‏اى ديگر در درون خود منتقل سازد حتى قبر شما هم آرام نباشد! يا اينكه زمين آرامش خود را براى هميشه از دست دهد، و زلزال دائمى بر آن حاكم گردد(2)

لحظه ای درنگ:

انسان فكر مى‏ كند كه در زندگى استقلال دارد ولى زندگيش به تار مويى بسته است. به نظر آوريد زلزله‏ ها را كه در عرض چند ثانيه همه را تار و مار مى‏ كند(3)

(1)تفسیر المیزان/ علامه طباطبایی/ج19/ صص599 و600

(2) تفسیر نمونه/ آیت الله مکارم و جمعی نویسندگان/ ج24/ صص 339

(3) تفسیر احسن الحدیث/ علی اکبر قرشی/ج11/ ص264