يا خود را از عذاب خداوند آسمان در امان مى‏ دانيد كه تندبادى مملو از سنگريزه بر شما فرستد، و به زودى خواهيد دانست تهديدهاى من چگونه است(سوره ملک آیه هفدهم)(1)

نکات کلیدی:

*كلمه” حاصب” به معناى باد تندى است كه ريگ و شن و سنگ با خود بياورد(2).

*در حقيقت آيات فوق به اين معنى اشاره مى‏ كند كه عذاب آنها منحصر به عذاب قيامت نيست، در اين دنيا نيز خداوند با مختصر تكان زمين، يا حركت بادها، مى ‏تواند به زندگى آنها پايان دهد، و بهترين دليل اين امكان، وقوع آن در امت هاى پيشين است(1)

*بيم دادن هاى موجود در آيات خدا را تنها قلوب مؤمنان به خوبى فهم مى ‏كند، و به همين جهت است كه آنان در نهان از خدا بيمناك‏ اند، اما كافران و مشركان، به سبب آن كه با نادانى و شرك از او دور مانده‏ اند، در غفلت از او به سر مى ‏برند، و از آن نظر چنين است كه آنان جز ماده به چيزى توجه ندارند و جز ظاهرى از امور را مشاهده نمى‏ كنند، چه عقل چيزى است كه آدمى را از طريق ظاهر چيزها به باطن آنها رهبرى مى‏ كند، و از شهود او را به غيب مى‏ رساند، و اين عقل در نزد آنان معطل و بيكار مانده است، و به همان گونه كه از عاقلان پند نمى‏ پذيرند، به آخرت نيز معترف نمى ‏شوند و قرآن آنان را بدين گونه تهديد مى ‏كند.(3)

لحظه ای درنگ:

تهدیدات خداوند را جدی بگیریم(4).

(1) تفسیر نمونه/ آیت الله مکارم و جمعی نویسندگان/ج24/ ص340

(2) تفسیر المیزان/ علامه طباطبایی/ ج 19/ ص 600

(3) تفسیر هدایت/ جمعی از مترجمان/ ج 16/ ص 173

(4)تفسیر نور/ محسن قرائتی/ ج 10/ ص156