شدیم چهار نفر. دو تا خانم و دو تا آقا. حالا مشکل بیشتر از انتظار شد.  راننده را می شناختم. مردی میانسال با چند بچه و معروف به تقیدات ضعیف. این روزها آداب مثل قبل رعایت نمی شود. یکی دو بار از راننده های مذهبی تر شنیده بودم که به گفته ام که«کنار مرد نمی نشینم » ایراد می گرفتند که این حرف ها تمام شد و …. حالا این راننده که ظاهرا تقیدات آنها را هم نداشت شاید صذایش را هم بالا ببرد. سر جایم نشستم و هیچ حرکتی نکردم تا ببینم  ترتیب نشستن، مطابق فرهنگ ما می شود یا نه.

نگاه دوختم به راننده و عکس العمل ها. با تعجب دیدم وقتی یکی از آقایان خواست صندلی عقب بنشیند، راننده گفت شما بشین جلو. دو نفری جلو بشینید. مسافر اعتراض کرد : صندلی عقب که جا هست چرا دو نفر جلو بنشینیم؟ راننده گفت این خانم کنار مرد نمی نشیند.  صدای آهنگ راننده بلند بود، وقتی نشستم داخل تاکسی، نه تنها صدای ضبط که موسیقی غیر شرعی پخش می کرد کم کرد، بلکه  ضبط را  خاموش کرد.

امروز از حرکت راننده  نعمتی دیدم فراموش شده. احترام و امنیت زنان ایرانی! حکومت اسلامی ما، احترامی رقم زده برای بانوان که حداقل هایش از تاکسی گرفته و  کوپه قطار مجزا و مترو، ردیف جدا در دانشگاه و کلاس درس و … تا قانون ها و شرایط ازدواج و شغل و …. کاستی ها همه جا هست اما اگر دقت کنیم زیبایی ها بس فراوان است. شرایط مهیاست فقط خودمان باید بخواهیم. خدایا تو را شکر به واسطه  این نعمت و همه نعمت هایی که  زمینه ساز این امنیت بوده و هست و خواهد بود،  اعم از مردان با غیرت، قانون، تبصره، مرام و هر چیز دیگری که احترامی برایم رقم زده ای که مرا با نگاه تو می نگرند نه دنیازدگان غربی!

نوشته شده توسط صداقت/ 23 خرداد 1395