همزمان با ظهور اسلام بسیاری ازسنت های غلط از جمله آتش پرستی و منع دفع مردگان از بین رفت ولی نوروز به عنوان یک جشن ملی باقی ماند. حتی پیشوایان دینی آن را حیاتی دوباره بخشیدند و آن را به دعا و نیایش آراستند.

معلی بن خنیس می گوید: در نوروزبر  امام صادق علیه السلام وارد شدم، فرمود: این روز را می شناسی؟
عرض کردم قربانت شوم این روزی است که عجم آن را بزرگ می شمرند و به یکدیگر هدیه می دهند…
حضرت فرمودند: قسم به بیت عقیق که در مکه است این نیست مگر به جهت امری قدیم که برای تو تفسیر می کنم…
نوروز روزی است که خداوند از انسان ها پیمان گرفت که بندگی او را گردن نهند و به پیامبرانش ایمان آورند و دستورهای آنان ر بپذیرند.
آن نخستین روزی است که خورشید بتابید و بادهای باردهنده وزیدن گرفت و گیاهان روییدن گرفتند.
آن روزی است که فرشته وحی بر پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم نازل گردید و ابراهیم خلیل علیه السلام بت ها را در هم شکست.
روزی است که امام علی علیه السلام بت های روی خانه کعبه را به زیر افکند و همچنین کشتی نوح پس از طوفان بر کوه جودی قرار گرفت و
آن روزی است که قائم ما در آن روز ظهور خواهد کرد.

نسیم بهار/ اداره کل تبلیغات اسلامی استان اصفهان/  صص 2 و 3

برداشت آزاد از حدیث : نوروز جشن بندگی خداوند متعال است. خداوندا ما را به بندگی خود نزدیکتر فرما. سالتان فاطمی.