اگر با چشم دل به آنچه که از بهشت برای تو وصف کرده اند بنگری
از آنچه در دنیاست دل می کنی هر چند شگفتی آور و زیبا باشد و
از خواهش های نفسانی و خوشی های زندگانی و منظره های آن کناره می گیری و
اگر فکرت را به درختان بهشتی مشغول داری که شاخه هایش همواره به هم می خورند
و ریشه های آن در توده های مشک پنهان، و در ساحل جویباران بهشت قرار گرفته آبیاری می گردند
و خوشه هایی از لو لو آبدار به شاخه های کوچک و بزرگ درختان آویخته، 
و میوه های گوناگونی که از درون غلاف ها و پوشش ها سر بیرون آورده اند
سرگردان و حیرت زده می شوی
شاخه های پر میوه بهشت که بدون زحمتی خم شده در دسترس قرار می گیرند
تا چیننده آن هرگاه که خواهد بر چیند.
مهمانداران بهشت گرد ساکنان آن و پیرامون کاخ هایشان در گردشند
و آن ها را با عسل های پاکیزه و شراب های گوارا پذیرایی کنند.
آن ها کسانی هستند که همواره از کرامت الهی بهره مندند
تا آنگاه که در سرای ثابت خویش فرود آیند و از نقل و انتقال سفرها آسوده گردند.
ای شنونده
اگر دل خود را به منظره های زیبایی که در بهشت به آن می رسی مشغول داری
روح تو با اشتیاق فراوان به آن سامان پرواز خواهد کرد.
و از این مجلس من با شتاب به همسایگی اهل قبور خواهی شتافت.
خداوند با لطف خود من و شما را از کسانی قرار دهد که
با دل و جان برای رسیدن به جایگاه نیکان تلاش می کنند.

نهج البلاغه/ ترجمه محمد دشتی/ خطبه 165/ص 225