شخصی از مولانا عضد الدین پرسید که

یخ سلطانیه سردتر است یا یخ ابهر؟

گفت سوال تو از هر دو سردتر است

اندر لطایف روزگار / علیرضا مرتضوی کرونی / ص 116

باید درک کرد و دوست داشت نه این که

دوست داشت و درک کرد

ابوعلی سینا

کتاب 515 گفتار نیک / مجتبی رمضانی

شخصی از مولانا عضد الدین سوال کرد:

چگونه است که در زمان خلفا مردم دعوی خدایی می کردند اکنون نمی کنند؟

گفت: مردم این روزگار را چندان ظلم و گرسنگی افتاده است که

نه از خدایشان یاد می آید و نه از پغمبر!

اندر لطایف روزگار/ علیرضا مرتضوی کرونی/  ص 48

الهی!

اگر چه درویشم ولی داراتر از من کیست که

تو دارایی منی!

الهی نامه آیت الله حسن زاده آملی/ ص11

درست مقابلم نشسته بود. هر چه می خواستم اعتنایی به نگاهش نکنم نمی شد. گاهی  نگاهش به عمق وجودم نفوذ می کرد و محبتش را کاملا درک می کردم ؛ انکارش ناممکن بود. اینکه از دست من غذا می خورد عجیب است. یک سال بیشتر ندارد اما چند وقتی است راه رفتن هایش ما را بیچاره  محبتش کرده. کم کم به ما عادت کرده.   این روزها فاطمه گهگاهی تنها به خانه ما می آید و بد ون بهانه گیری  نبودن پدر و مادرش  ما را به فیض می رساند. لقمه بعدی را که به دستش دادم ناگهان صدای هولناکی شنیده شد فاطمه با نگاه ملتمسانه اش از ترس  به من و دهان باز و حرکت ناشی از ترسی که  بدنش داشت  گریه افتاد چند دقیقه ای از شدت گریه صورتش سیاه شده بود خیلی ترسیده بودم و دست به دامن مادرم شدم. مادرم با مهربانی و … او را آرام کرد طول کشید تا دوباره غذا خوردن را ادامه داد. بعد از شنیده شدن چند صدای  آرامتر صدای بوق بوق شنیده شد و مشخص شد صدا از ترقه های کاروان شادی است. با خودم گفتم. چقدر خوب بود بصیرتمان بیشتر بود و به فکر کودکان، زنان باردار، پیر مردها وپیرز ن ها، آنها که تنها هستند ، آنها که خوابند، آنها که بیمارند، آنها که عزادارند و… نیز بودیم نه فقط شادی کاذب خودمان. فردا پدرم هراسان به منزل آمده بود علتش را جویا شدم. بابا گفت : جوانی که دیشب به مغازه آوردند که لباسش را خارج و آتش بدنش را  که از سر تا پایش را فرا گرفته بود خاموش کنند در بیمارستان فوت کرده. ترقه کاروان شادی، جان جوان 24 ساله را گرفت . فردای آن روز کاروان به جای شادی در محفل عزا حضور یافتند و یادگار شب اول زندگی  مشترک عروس خانم مرگ عموی جوانش بود. نمی دانم کی  نگاهمان به شادی عوض شد و تا کی معنای شادیی که برای خود تعریف کرده ایم از ما قربانی جوان و شادی و دعای خیر و رضایت خدا  می گیرد و تا کی نمی خواهیم به معنای  خدایی آن که معصیت خدا نداشتن است بازگردیم. کدام دین مردم آزاری و جوان کشی را شادی می داند نمی دانم. فقط می دانم هر کجا به گفته خدا اعتماد نکردیم باختیم!

عکس زینتی است.

نمیکنم گله ای لیک ابر رحمت دوست

بکشته زار جگر تشنگان نداد نمی

چرا به یک نی قندش نمی خرند آنکس

که کرد صد شکر افشانی از نی قلمی