الهی

شکرت که فهمیدم، نفهمیدم!

خوشا آنان که فقط با تو دل خوش کرده اند!

الهی نامه / آست الله حسن زاده آملی/ صص 17 و61

رحمتم همه چیز را فرا گرفته است(156 اعراف)

و کسانی که آیات ما و دیدار آخرت را تکذیب کردند اعمالشان تباه است(147 اعراف)

سرای آخرت برای کسانی که تقوا پیشه می کنند بهتر است آیا نمی اندیشند؟(169 اعراف)

کسانی که کارهای بد کردند و پس از آن توبه نمودند و مومن شدند قطعا پروردگار تو از پی آن آمرزنده و مهربان است(153 اعراف)

منزهی تو به سوی تو بازگشتم (143 اعراف)، تو بهترین آمرزندگانی(155 اعراف)

تو از همه مهربانان مهربانتری(151 اعراف)

تو یاور و مولای مایی ما را بیامرز و بر ما رحمت آور(155 اعراف)

و اگر اهل شهرها ایمان آورده و تقوا پیشه می کردند، برکاتی از آسمان و زمین به رویشان می گشودیم(96 اعراف)

وفرمانروایی آسمان ها و زمین از آن اوست(158 اعراف)

نصرت و پیروزی تنها از جانب خداست(10 انفال)

پس

از خدا پروا دارید و روابط خود را اصلاح کنید(1 انفال)

یاد دارم که در ایام طفولیت متعبد بودمی و شب خیز و مولَع زهد و پرهیز. شبی در خدمت پدر-رحمه الله علیه- نشسته بودم، و همه شب دیده بر هم نبسته و مصحف عزیز بر کنار گرفته و طایفه ای گرد ما خفته. پدر را گفتم: از اینان یکی سر بر نمی دارد که دوگانه ای بگزارد. چنان خواب غفلت برده اند که گویی نخفته اند که مرده اند. گفت: جان پدر! تو نیز اگر خفته بودی به از آن که در پوستین خلق افتی

نبیند مدعی جز خویشتن را               که دارد پرده پندار در پیش

گرت چشم خدابینی ببخشند            نبینی هیچ کس عاجز تر از خویش

متعبد= عبادت کننده،  شب خیز= شب زنده دار،   مولع= حریص، مشتاق،  مصحف= قرآن،  دوگانه= نماز دورکعتی، نماز صبح،    در پوستین خلق افتادن= کنایه از بدگویی و غیبت کردن است،
مدعی= لاف زن،      پندار= خیال و گمان

گزیده گلستان سعدی/ سید اکبر میر جعفری/ ص 75

خدایا آنگونه  زنده ام  بدار که نشکند دلی از زنده بودنم

و آنگونه بمیرانم که به وجد نیاید کسی از نبودنم

خداوندا عزیزانی دارم رسمشان معرفت و یادشان صفای دل

پس آنگاه که دست نیاز سوی تو می آورند پر کن از آنچه در مرام خدایی توست!

التماس دعا

پروردگار تو غنی و صاحب رحمت است(133 انعام)،پاینده است خدا که پروردگار عالمیان است ( اعراف54)

این مبارک کتابی است که ما آن را نازل کردیم پس پیرو آن باشید و تقوا پیشه کنید(155 انعام)

ما آیات(خود) را برای مردمی که پند می گیرند، به روشنی بیان داشته ایم(126 انعام)

آیا غیر خدا پروردگاری بجویم در حالی که او پروردگار همه چیز است؟(انعام 164)

او دوستدار و یاور آن هاست به خاطر اعمالی که انجام می دادند(126 انعام)

آنچه به شما وعده داده می شود حتما خواهد آمد و شما عاجز کننده خدا نخواهید بود(134 انعام)

خدا را با خالص کردن دین و طاعت برای او بخوانید. (اعراف 29)،

از گام های شیطان پیروی نکنید که او دشمن آشکار شماست(142 انعام)

مسلما خدا به کار زشت فرمان نمی دهد. ( اعراف 28)

هر کس کار نیکی بیاورد، ده چندان آن پاداش دارد.( انعام 160)

او را با بیم و امید بخوانید که رحمت خدا به نیکوکاران نزدیک است( اعراف 56)

پس

گناه را چه آشکار وچه پنهان ترک کنید(120 انعام)

یکی از ملوک بی انصاف، پارسایی را پرسید: از عبادت ها کدام فاضل تر است؟

گفت: تو را خواب نیمروز تا در آن یک نفس، خلق را نیازاری

ملوک= جمع ملک، پادشاهان ،  پارسا= پرهیزکار،  فاضل= برتر، یک نفس: یک لحظه

گزیده گلستان سعدی/ سیداکبر میر جعفری/ص 37