بس که در خرقه آلوده زدم لاف صلاح

شرمسار از رخ ساقی و می رنگینم

سینه تنگ من و بار غم او هیهات

مرد این بار گران نیست دل مسکینم

من اگر رند خراباتم و گر زاهد شهر

این متاعم که همی بینی و کمتر زینم

شاهد بر الطاف و مراحم آن حضرت (امام زمان عج الله تعالی فرجه الشریف) نسبت به ما
توقیعی است که در احتجاج روایت شده و در آن آمده است:
به من رسیده است که گروهی از شما در دین  به تردید افتاده و
در دل آن ها نسبت به اولیای امرشان شک و حیرت وارد شده است و
این مایه غم ما شد.
البته به خاطر خود شما نه برای ما،
و باعث ناراحتی ما از جهت شما گردید نه ما؛
زیرا که خداوند با ما است، پس نیازی به غیر او برای ما نیست
و حق با ما است، لذا به هیچ وجه کسانی که از ما دست بردارند ما را به وحشت نمی اندازند.
ما صنایع و ساخته شدگان خداییم و خلق صنایع ما هستند


مکیال المکارم/علامه سید محمد تقی موسوی اصفهانی/ج 1
ترجمه سید مهدی حائری قزوینی / صص95 و96

برو ای بغض میازارم بیش، از تو بیزارم و از کرده خویش

من کجا ،این همه اندوه کجا؟ ،غم سنگین چنان کوه کجا ؟

من پرستوی بهاران بودم ،عالمی روح و دل و جان بودم

تا تو ای بغض به دل جا کردی ،سینه را خانه ی غم ها کردی

سوختی بال و پر و جانم را ، آرزوهای فراوانم را

چقدر سخته یه روزی از یک جمله حرف کسی برنجی که ازشون توقع نداشتی
مخصوصا اگر جزء استادهای قابلت باشن
اون موقع یه سال می گذره ولی هنوز برات تلخه
نه خود حرف، هضمش!
شاید چون با حرفش هر چند ظاهرا ربطی نداره اما دیگه
احساس می کنی (نه واقعا این گونه باشه)
خدات به جای بی نهایت مهربان ،  فقط مهربانه! و این یعنی کابوس!
کاش ی روزی استاد گذرا از این وب رد بشن و
با یک جمله  توضیح یا توجیه یه دنیا حرف هضم نشده  را در ذهن من تغییر بدن
و با این لطفشون همه چی به من برگردونن!
یعنی همراه کردن حس قشنگ خدای بی نهایت مهربانم با عقل،
چون خدایی که با عقل باور کنی اما به قلبت حکومت نکنه زیبا نیست

سروران من خیلی مواظب باشیم گاهی یک جمله حرف سرنوشت اشخاص را تغییر می دهد مخصوصا از کسانی که توقع و انتظارنیست . نگوییم فقط گفتم… خدا پسند صحبت کنیم و سنجیده. خدا پسند!

ارزشمندترین مکان هایی که میتوان در دنیا حضور داشت

در فکر یک نفر

در قلب یک نفر

و در دعای یک نفر …

در انتخاب صاحب خانه دقت کن و البته
در  ایجاد ویژگی هایی که صاحب خانه ها به خاطرش تو را می پذیرند.

فکر کردیم بدون تو،
برج های بلند می سازیم و دل آسمان را می خراشیم و به خدا می رسیم!
قدرت میاوریم و بی نیاز می شویم!
فکر کردیم بدون تو،
جهان را با آرزوهای «دل خوش کنکِ» چند روزه می گردانیم.
فکر کردیم می توانیم
به این دنیای شلوغ و پر فریاد و هیاهو به انسان خسته از کار و عادت و همهمه، لختی سکوت هدیه کنیم! لختی خلوت! لختی سکون!
فکر کردیم می توانیم
به عشق، رنگ هوس بزنیم و در قلب های صادق جایشان دهیم!
فکر کردیم می شود
دو روزه ی دنیا را سر در گریبان «بی خبری» فرو ببریم و آتش گرفتن جسدها بیجان انسان ها و گلوله باران شیعیان را، با نشاط و سرگرمی به باد فراموشی بسپاریم!
فکر کردیم می توانیم
جای خالی روح بزرگ تو را با هزار شبح تکه شده و خرد پر کنیم.
فکر کردیم…نه! فکر «آه» مادران داغ دیده ی رنج دیده را نکردیم!
فکر می کردیم،
اما نشد!
نتوانستیم!
کم آوردیم!

اکنون برای بخیه ی زخم های بی شمار محبت،
برای غلبه به آسمان خراش های زور،
برای نوازش بر سر احساس های مرده و تلخ،
برای کندن گور جنگ و خونبازی،
برای دقایق رویا شده ی خلوت و سکوت،
برای مشتی آرامش
به تو نیاز داریم!

اینک!
پس از گذشت قرن ها آشوب و بلا،
اعتراف می کنیم:
کم آوردیم،
تو را میان جهان…

منبع:
این متن  زیبا و قابل تامل امروز  از دوستی جدید «خانم سیده زهرا»  به دست ما رسیده. همه  بهره ببریم و شاید کمی فکر کنیم! فکر
با تشکر از این دوست عزیز

اعتکاف پرورش جسم و جان است،
انسان آمیزه ای است از این دو و نیازمند پرورش در ابعاد وجودی خود؛
انسان به دنبال سعادت و کمال است،
روح انسان نیازمند نیایش است،
مناجاتی شیرین و زیبا،
هم کلامی موجودی ضعیف با منشأ قدرت ها. از آغاز خلقت تا صحنه رستاخیز،
راز و نیاز زیباترین هنر آدمی است.
هنرمندان عزیز ملاقاتتان پایدار

http://www.aviny.com ( منتخبی  از مطب اعتکاف چیست؟ )