* در هر جامعه ای در هر شهری ، در هر کشوری مردم  با یک دید با یک برش به دو قسم تقسیم می شوند:

خواص : یعنی کسانی که وقتی عملی را انجام می دهند موضع گیری می کنند، راهی را انتخاب می کنند، از روی فکر و تحلیل است، می فهمند و تصیم می گیرند و عمل می کنند.(که دو دسته اند خواص طرفدار حق و خواص طرفدار باطل)

عوام: کسانی که وقتی جو به یک سمتی می رود اینها هم می روند، تحلیلی ندارند. دنبال این نیستند که ببینند چه راهی درست است، چه حرکتی صحیح است ؛ بفهمند بسنجند؛ تحلیل کنند درک کنند، می بینند که جو این طوری است دنبال آن جو حرکت می کنند.

* خواص طرفدار حق دو دسته اند: کسانی که در مقابله با دنیا،با زندگی، با مقام، با شهوت، با پول، با لذت، با راحتی، با نام موافقند و یک دسته موافق نیستند. همه اینها خوب است… منتها اگر شما در مقابل اینها - خدای نا کرده - آنقدر مجذوب شدید که آن جایی که پای تکلیف سخت به میان آمد نتوانستید دست بردارید این می شود یک طور و …

*  اگر آن قسم خوب طرفدار حق - یعنی آن کسانی که می توانند با آن قوتی که لازم باشد، از این دنیا دست بردارند- بیشتر باشند هیچ وقت جامعه اسلامی دچار حالت دوران امام حسین علیه السلام نخواهد شد، مطمئن باشید، تا ابد بیمه است.

*در همین وضعیت بود [دوران لغزیدن خواص طرفدار حق و جامعه ای که ارزش ها در آن تحت الشعاع دنیا داری قرار گرفته است] که امام حسن علیه السلام نتوانست بیش از شش ماه دوام بیاورد. او را تنهای تنها گذاشتند.
امام حسن مجتبی علیه السلام دید که اگر الان با همین عده کم برود با معاویه بجنگد و شهید بشود، آن قدر انحطاط  اخلاقی در میان جامعه اسلامی، در میان همین خواص زیاد است که حتی دنبال خون او را هم نخواهند گرفت!! بلیغات معاویه، پول معاویه، زرنگی های معاویه، همه را تصرف خواهد کرد… امام حسن علیه السلام دید خونش هدر خواهد رفت لذا با همه سختی ها ساخت و خودش را به میدان شهادت نینداخت.
می دانید گاهی شهید شدن آسان تر از زنده ماندن است. … گاهی زنده ماندن و زندگی کردن و در یک محیطی تلاش کردن به مراتب مشکل تر از کشته شدن و شهید شدن و به لقای خدا پیوستن است. امام حسن علیه السلام این مشکل را انتخاب کرد. وضع آن زمان این بوده است. خواص تسلیم بودند. حاضر نبودند حرکتی بکنند…

بیانات مقام معظم رهبری/ کتاب فرات حیات/ نکته صص 22 تا 33