نامش عباس است، عباس علی

در وجودش عشق و احساس علی

بايد به مجموعه‌ى خانواده‌هاى ايثارگر اين استان،

خانواده‌هاى شهيدان، عزيزان جانباز كه با تحمل مشكلات جانبازى در طول سالهاى متمادى،

عزم خود را، ايستادگى خود را، ايمان راسخ خود را از دست ندادند و ايستادند و همچنان ايستاده‌اند،

اداى احترام كرد.

بنده لازم ميدانم علاوه بر اظهار ارادت و اخلاص به پدران و مادران و همسران و فرزندان شهداى عزيز،

به خانواده‌هاى عزيزان جانباز و همسران آنها كه متحمل زحمات آنها هستند، عرض ارادت كنم.

اين تلاش ها، تلاش هایى است كه

در ديوان ارزش هاى الهى، در شمار برترين ارزش ها قرار دارد.

اين ها يك اجتماع را، يك جامعه را، يك ملت را در طراز بالا زنده نگه ميدارد و

او را آماده‌ى خودسازى ميكند.

امروز به بركت اين ايثار،

حركت عظيم انقلابى ملت ما برقرار است و

ان‌شاءالله روزبه‌روز مستحكمتر و باثبات‌تر خواهد بود.

گلچینی(سلیقه ای) از بيانات  مقام معظم رهبری در ديدار خانواده‌هاى شهدا و ايثارگران استان خراسان شمالى (۱۳۹۱/۰۷/۲۲ - ۱۷:۴۰)

برگرفته از سایتhttp://www.leader.ir

کتاب فضل تو را آب بحر کافی نیست

که تر کنم سر انگشت و صفحه بشمارم

ابالفضل یکی از کنیه های حضرت عباس سلام الله علیه است.

در فرهنگ عرب برای اشخاص سه نوع نامگذاری وجود دارد

1- اسم= همان نام ویژه ای است که به طور مشخص به شخص می نهند مانند «محمد» برای پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم

2- لقب= نامی که دلالت بر یکی از صفات و ویژگی های شخص دارد مانند «رسول الله» برای پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم

3- کنیه= کنایه از صفت ؛ یعنی آوردن واژه «اب» بر سر اسم و یا صفت که به دو صورت و یا دو مقصد آورده می شود

صورت اول: نام یکی از فرزندان آن شخص  ؛  صورت دوم: نشانه های یک صفت ویژه را در کسی می یابند و برای نمایان کردن آن صفت ، آن را به صورت کنیه می آورند.

ابا الفضل نیز که کنیه حضرت عباس سلام الله علیه است

در حقیقت کنایه از وجود سرچشمه «فضل» در آن حضرت است.

و در حقیقت این کنیه از فضائل ذاتی آن حضرت سرچشمه گرفته است.

جمیع فضایل و اخلاق حسنه به نحو اتم و اکمل در وجود آن سرورومهتر عالم مجتمع بود.

مهم ترین فضلی که در وجود نورانی حضرت عباس نمود داشت و جلوه گری می کرد

معرفت الله بود.

کتاب سقای معرفت/ باقر فخار/ خلاصه صص 151-149

چون طهارت نبود کعبه و بت خانه یکیست

نبود خیر در آن خانه که عصمت نبود

حافظا علم و ادب ورز که در مجلس شاه

هر که را نیست ادب لایق صحبت نبود

میلاد حسین خون بهای دین است

این عید حیات شیعه را تضمین است

امروز فرشتگان به هم می گفتند

احیاگر آیین محمد این است