یکی از بزرگان بنی اسرائیل از محلی عبور می کرد،  دید

گروهی اطراف لقمان جمع شده و به سخنان حکیمانه او گوش می دهند

و حل مشکلات خود را از او می خواهند.

با تعجب رو کرد به لقمان و گفت:

تو همان غلام جوان نیستی که مدت ها برای فلانی چوپانی می کردی؟گفت: آری

گفت: چگونه به این مقام رسیدی: گفت: سه خصلت مرا به این مقام رساند؛

راستگویی، ادای امانت، دوری از کارهای لغو و بیهوده!

حکایت ها و لطیفه ها. شعبانعلی لامعی/ جلد 3/ ص 63

امام جواد علیه السلام در سن 8 سالگی به امامت رسیدندآیا ممکن است انسانی در چنین سنی به حدی از کمال برسد که بتواند جانشین رسول خدا باشد؟ در امت های قبل چنین چیزی سابقه داشته است؟

پاسخ:

* درست است که دوران شکوفایی عقل و جسم انسان معمولا حد و مرز خاصی دارد ولی چه مانعی دارد که خداوند قادر حکیم برای مصالحی این دوران را برای بعضی از بندگان خود کوتاه ساخته در سال های کمتری خلاصه کند.

* این استثناء ها در امت های قبلی هم وجود داشته مثل

قرآن در مورد حضرت یحیی و رسالت او و اینکه در دوران کودکی به نبوت برگزیده شده است می فرماید:

**ما فرمان نبوت را در کودکی به او دادیم(مریم آیه 12): مفسران  مقصود کلمه «حکم» را در این آیه نبوت می دانند.

**تکلم عیسی علیه السلام در همان روزهای نخستین تولد و دفاع از مادر با اینکه این کار در شان انسان های بزرگسال است (سوره مریم آیات 30 تا 32)

*پاسخ خود امامان به این سوال

امام جواد علیه السلام به علی بن اسباط - از یاران امام رضا علیه السلام و امام جواد علیه السلام- فرمود:

کاری که خداوند در مسئله امامت انجام داده، مانند کاری است که در مورد نبوت انجام داده است. خداوند در باره حضرت یحیی علیه السلام می فرماید : ما به یحیی در کودکی فرمان نبوت دادیم.(سوره مریم: آیه 12)

و درباره حضرت یوسف علیه السلام می فرماید: هنگامی که او به حد رشد رسید به او حکم(نبوت) و علم دادیم(یوسف: 22)

و درباره حضرت موسی علیه السلام می فرماید: و چون به سن رشد و بلوغ رسید به او حکم(نبوت) و علم دادیم(قصص: 14)

بنابراین همانگونه که ممکن است خداوند علم و حکمت را در سن چهل سالگی به شخصی عنایت کند ممکن است همان حکمت را در دوران کودکی  نیز عطا کند.

سیره پیشوایان/ مهدی پیشوایی/ خلاصه صص 534 تا 538/ منابع اصلی احادیث در کتاب موجود است.

دو مسافر از کنار جنگلی عبور می کردند در راه به خرسی برخورد کردند

آنکه خرس را زودتر دیده بود از ترس به طرف درختی دوید و بالا رفته میان برگ ها پنهان شد

دیگری به ناچار خود را بر زمین انداخته و وانمود کرد مرده است.

وقتی خرس به او رسید او را بویید و چون خیال کرد مرده از آنجا دور شد.

دوست دیگر چون از درخت پایین آمد به شوخی گفت:

خرس در گوش تو چه گفت:

رفیقش گفت: مرا پندی آموخت و آن این که

با کسی که در خطر همراه تو نیست، دوست و همسفر نشو!

حکایت ها و لطیفه ها/ جلد 3/ شعبانعلی لامعی/ ص 52

ای مردم!

از خدایی بترسید که اگر سخنی بگویید می شنود واگر پنهان دارید ؛ می داند و

برای مرگی آماده باشید که اگر فرار کنید شما را می بابد و اگر برجای خود بمانید شما را می گیرد

و اگر فراموشش کنید شما را از یاد نبرد!

نهج البلاغه/ ترجمه محمد دشتی/ ص 479/ حکمت 203

پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

مهر وزی تو با ما شهره آفاق بود

سایه معشوق اگر افتاد با عاشق چه شد

ما به او محتاج بودیم و او به ما مشتاق بود!

الهی!

حسن آملی مالامال آمال بود

در راه یک امل همه را پایمال کرد«یا منتهی امل الاملین»

دیگر خود دانی!

الهی نامه آیت الله حسن زاده آملی/ ص 26