ای شرم زده غنچه مستور از تو

حیران و خجل نرگس مخمور از تو

گل با تو برا بری کجا یارد کرد

کو نور ز مه دارد و مه نور ز تو

معاویه همه روزه برای نماز صبح بیدار می شد. هیچ نماز صبحی از او فوت نشد

تا اینکه روزی شیطان را در خواب دید و به او سعادت خود را تذکر داد که

هنوز نماز صبح من به جماعت ترک نشده.

شیطان گفت: من از تو مراقبت می کنم و نمی گذارم در خواب بمانی

معاویه گفت: تو باید مردم را از سعادت باز داری نه آنکه

موجبات سعادت آنها را فراهم نمائی و برای نماز صبح بیدار کنی.

شیطان گفت: من حساب کرده ام در هر مرتبه ای که تو به مردم امامت نمائی

هزاران نماز مردم را باطل می نمائی و آنها را جهنمی می کنی.

پس چطور راضی شوم که چنین وسیله عصیانی برچیده شود و تو خواب بمانی

و بعضی نمازهای آنها صحیح واقع شود و به ثواب نماز صبح نائل گردند.

اندر لطایف روزگار/ علیرضا مرتضوی کرونی/ ص 52

شخصی از مولانا عضد الدین پرسید که

یخ سلطانیه سردتر است یا یخ ابهر؟

گفت سوال تو از هر دو سردتر است

اندر لطایف روزگار / علیرضا مرتضوی کرونی / ص 116

باید درک کرد و دوست داشت نه این که

دوست داشت و درک کرد

ابوعلی سینا

کتاب 515 گفتار نیک / مجتبی رمضانی

شخصی از مولانا عضد الدین سوال کرد:

چگونه است که در زمان خلفا مردم دعوی خدایی می کردند اکنون نمی کنند؟

گفت: مردم این روزگار را چندان ظلم و گرسنگی افتاده است که

نه از خدایشان یاد می آید و نه از پغمبر!

اندر لطایف روزگار/ علیرضا مرتضوی کرونی/  ص 48

الهی!

اگر چه درویشم ولی داراتر از من کیست که

تو دارایی منی!

الهی نامه آیت الله حسن زاده آملی/ ص11