ای جابر!

استواری دین و دنیا به چهار چیز است

عالمی که به علم خود عمل کند

جاهلی که از آموختن سر باز زند

بخشنده ای که در بخشش بخل نورزد

و فقیری که آخرت خود را به دنیا نفروشد.

پس هرگاه عالم علم خود را تباه کند ،نادان به آموختن روی نیاورد ،

هرگاه بی نیاز در بخشش بخل ورزد ،تهیدست آخرت خویش را به دنیا فروشد.

ای جابر! کسی که نعمت های فراوان خدا به او روی کرد ،نیازهای فراوان مردم نیز به او روی آورد ، پس

اگر کسی که صاحب نعمتی است حقوق واجب الهی را بپردازد،خداوند نعمت ها را بر او جاودانه سازد،

و آن کس که حقوق واجب الهی در نعمت ها را نپردازد ، خداوند آن را به زوال و نابودی کشاند.

نهج البلاغه/ حکمت 372 / ترجمه محمد دشتی/ ص 513