عربی بیابان نشین نزد او آمد و چیزی یا به قولی خون بهایی که می بایست می پرداخت را طلبید. حضرت به او مقداری داد. سپس پرسید؟ به تو نیکی کردم؟ مرد گفت: نه، و نیکی نکردی! برخی از مسلمانان خشمگین شدند و خواستند به او هجوم برند. پیامبر به آنان اشاره کرد کاری نکنند.بعد برخاست و همراه عرب به خانه خود رفت و افزون بر آنچه داده بود[از مال شخصی اش] به او بخشید.بعد پرسید: آیا به تو نیکی کردم؟ مرد پاسخ داد: آری؛ خداوند به خانواده و بستگانت خیر دهد.حضرت فرمود: تو سخنی[در جمع یارانم] گفتی که به دل گرفتند. اگر دوست داری همین حرفی را که الان زدی، نزد آنان نیز بازگو تا در دلشان چیزی نماند. مرد پذیرفت.  چون صبح یا شبانگاه شد آمد. حضرت فرمود: این مرد عرب سخنی گفت[که شنیدید] پس چیزی بیشتر به او دادیم. به نظر می رسد راضی شده است. آیا همین طور است؟ مردگفت: آری خداوند به خانواده و خویشاوندانت خیر دهد.پیامبر فرمود: مثل من و این مرد عرب همانند مردی است که شتر ماده اش گریخت. مردم در پی شتر می دویدند و همین باعث می شد شتر بیشتر بگریزد. صاحب شتر بانگ بر آورد: مرا با شترم تنها گذارید. من از شما به او مهربان ترو آگاه ترم. پس به سوی شتر رفت. مقداری روییدنی از زمین کند و از شتر خواست بیاید و بخورد. شتر آمد و زانو زد. مرد زین بر او نهاد و سوار شد. اگر من شما را رها کرده بودم به خاطرحرفی که  این مرد زده بود،  او را می کشتید و او نیز [به خاطر توهین به من پیامبر] به دوزخ می رفت….

همنام گل های بهاری (نگاهی نو به زندگی و شخصیت پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم)/ حسین سیدی / صص 132 و 133