انسان در آغاز كامل نيست

و مانند ميوه نارس محكم به درخت چسبيده به گونه اي كه با شديدترين بادها از شاخه جدا نشود.

ولي همين ميوه هر چه بيش تر رسيده باشد وابستگي اش به درخت كمتر است.

تا اين كه پس از كامل شدن با كوچك ترين حركتي از درخت جدا مي شود و قطع وابستگي مي كند.

انسان نيز اگر در مسير تكامل قرار گيرد همين طور است.

هر چه بيش تر رشد كند از قيد ها و بند ها جدا مي شود تا قطع وابستگي كند

تا مردم از او بهره بيشتري ببرند.

شهيد مهدي فتاح الجنان/ حرف هاي شنيدني 1/ ص 139/ موسسه فرهنگي هنري قدرولايت