| « الهي! | حكمت! » |
ثمره تكامل!
نوشته شده توسطصداقت...! 26ام آبان, 1393انسان در آغاز كامل نيست
و مانند ميوه نارس محكم به درخت چسبيده به گونه اي كه با شديدترين بادها از شاخه جدا نشود.
ولي همين ميوه هر چه بيش تر رسيده باشد وابستگي اش به درخت كمتر است.
تا اين كه پس از كامل شدن با كوچك ترين حركتي از درخت جدا مي شود و قطع وابستگي مي كند.
انسان نيز اگر در مسير تكامل قرار گيرد همين طور است.
هر چه بيش تر رشد كند از قيد ها و بند ها جدا مي شود تا قطع وابستگي كند
تا مردم از او بهره بيشتري ببرند.
شهيد مهدي فتاح الجنان/ حرف هاي شنيدني 1/ ص 139/ موسسه فرهنگي هنري قدرولايت
چون بپخت و گشت شیرین لب گزان
سست گیرد شاخ ها را بعد از آن
چون از آن اقبال شیرین شد دهان سرد شد بر آدمی ملک جهان
سخت گیری وتعصب خامی است تاجنینی کار خون آشــــامی است
من یاد این شعر مولوی افتادم دوست عزیز
ممنون بابت مطلب زیبا وموثرتون
پاسخ دادن:
سلام با وفا دوست
احسنت. بسيار زيبا و مرتبط
زيبايي از نگاه زيبا پسند شماست.
از حضور ارزشمند شما سپاسگزارم
در پناه حق
فرم در حال بارگذاری ...
