از کلام مادر شرمنده شدم. حق با مادر بود بهانه می گرفتم آن هم در این سن و سال.  اما دلیل داشت.  اسفند روی آتش،  بهترین تعبیر از حال امروزم است. خسته، نگران، حس بی اثر بودن  تلاش ها و صبوری ها ی دیگرانی  برای خودخواهی و اشتباه گروهی دیگر .  زیر سوال رفتن کیفیت کار.  ثبت نام کنندگان و ورودی های جدید به راحتی تناقض کلام یک ماهه را با یک روزه باور نمی کردند.  بی نظمی و قول غیر صادق اثر ماندگاری در ذهن دارد. ضمن  فراهم نمودن شرایط در خواستی،  مربی  تعهد یک ماهه را فراموش و از همکاری  با  مرکز سر باز زد ه بود . مراجعه ثبت نام کنندگان همان و اعتراضات همان.   مسئول ثبت نام  با تلفن صحبت می کرد و  التماس:  ما به مردم قول داده ایم. یافتن مربی جایگزین در این فاصله زمانی سخت است. اینجا مرکز قرآنی است. بدنام شود به آبروی دین لطمه می خورد. چهل خانواده ذهنیت منفی نسبت به قشر  مذهبی پیدا می کنند. مربی مثل شما  در منطقه نداریم. تبلیغات و ثبت نام برای شما بوده است و … فایده ای نداشت. به این حرف ها توجهی نمی کرد.   شاید کاسه داغتر از آش باشم اما نمی شد بی تفاوت باشم. می شود عضو یک مجموعه بود و آبروی آن برایت مهم نباشد؟ حالا هر نقشی داشته باشی پر رنگ یا کمرنگ. خدا حواسش هست وصداقت ها را می بیند درست  اما ما وظیفه ای نداشتیم؟  بی قرار بودم. از هیچ چیز به اندازه بی مسئولیتی آن هم در راس امور اذیت نمی شوم. پناه بردم به گوشی. از صحبت   تلفنی با نازنین آرامتر شدم. وقتی گفت بعد از سه ماه هفته آینده به دیدارم می آید دلم  بیشتر تنگ  شد. عدد هفت عدد زیادی به نظر می رسید. هفـــــــــت روز. برای آرامتر شدن بعد از چند ماه  روبروی تلویزیون نشستم ،  شبکه ها را جابه جا کردم ببینم تماشا گشا یشی دارد یا نه.  خبر از آمدن غواصان شهید بود.  270 مسافر. بعد از بیست و هفت سال. چه شکوهی. بین جمعیت خوش آب و رنگ هایی هم دیده می شدند. بین مجموعه کثیر و حضور و این همه وفا، به چشم نمی آید اما بعضی چیزها کم آن  هم زیاد است. آرام نشدم اما آرزو کردم کاش هیچ مادر شهیدی در بین جمع نباشد. چون امروز فهمیدم  ترکیب حس  دوست داشتن، انتظار، دلتنگی،   دست رسی نداشتن به  عزیزت ، طلب  کلام و نگاهش، با طعمی از درک  بد قولی و بی مسئولیتی و بی تفاوتی به همه صبوری هایت  حس ترکیبی دردناکی است.   تحملش بسیار سخت بود بسیار سخت.