* از جلوه های عقلانیت امام حسین علیه السلام و یارانش  در کربلا نگاه عاقلانه به دنیا و آخرت بود. در دنیا اهل آخرت زندگی می کردند.

* انسان جاهل چون از نور عقل و خرد بهره مند نیست در دنیا می ماند و دنیا را برای دنیا می خواهد.

* برای سنجش میزان عقلانیت خود ببین دنیا را برای دنیا می خواهی یا  دنیا را می خواهی برای آخرت.

* امام فخر رازی  در توضیح اینکه چرا قرآن می گوید اکثرهم لا یعقلون یا لا یشعرون می گوید اگر دنیا جنسش طلا و آخرت سفال بود آدم عاقل سفال را انتخاب می کرد و دل به این طلا نمی داد تا چه رسد به اینکه این دنیا جنسش از سفال است و آخرت از طلا اما اکثریت مردم آخرت را فراموش کرده و چسبیده اند به این سفال.

* عده ای جمع شده بودند در محلی.  پیامبر پرسید اینجا چه خبر است؟ گفتند دیوانه ای است. حضرت فرمود: این دیوانه نیست مریض است دیوانه کسی است که آخرت را به دنیا معامله کند.

* سبک زندگی اهل بیت و سبک برخورد اهل بیت اینگونه بود :    برای اینکه دنیا سرشان را کلاه نگذارد مدام به یاد مرگ بودند.

* پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: هر کس در روز 20 بار یاد مرگ کند در قیامت با شهدا محشور می شود.

* قاعده دنیا فراموشی است. دنیا فراموش خانه است (قال علی علیه السلام: الدنیا دار النسیان). انسان حتی مرگ را فراموش می کند. حتی به جایی می رسد که خدا را فراموش می کند.

* انسانی که مرگ را فراموش کرد 124 هزار پیامبر هم نمی توانند درستش کنند.

* از امام صادق سوال شد عقل چیست؟ فرمود عقل آن چیزی است که راه بندگی خدا را به شما نشان می دهد. راه بهشت را به شما نشان می دهد. پرسید یابن رسول الله پس  باید بگوییم معاویه که خیلی زیرک بود چه بود؟ فرمود: معاویه عقل نداشت تیزهوش شیطان صفت بود.

* عقل یعنی حر

* از نشانه های زندگی عاقلانه اینکه در این دنیا زندگی می کنند و همه کارهای دنیایی را انجام می دهند اما اهل دنیا نیستند و تنظیم کننده همه افکار و اندیشه ها و تمایلات و دوستی ها و دشمنی ها ، وصل رابطه ها و قطع رابطه ها و کنش ها و واکنش ها خلق و خوی و اخلاق و اعمال و اختیار یاد آخرت، عشق به آخرت و رسیدن و آباد کردن آخرت است.

* امام علی علیه السلام: اهل آخرت بودن یعنی بدنت در این دنیا باشد و لی دلت آخرتی باشد. عملت آخرتی باشد.

* یکی از رازهای کربلا این بود که آدم های با سابقه و جانماز آب کش رفوزه شدند.

استاد سید ابراهیم حسینی اراکی/ 5 محرم 1436/ نکته برداری از سخنرانی