شرایط به اموری گفته می شود که تحقق « مطلوب» و مشروط به وجود آنها  بستگی دارد و تا محقق نشود مشروط به وجود نمی آید .

مراد از شرایط ظهور، آن دسته اموری است که تحقق ظهور بسته به وجود آنهاست.

علامت به معنای نشانه است و مراد از آن ، پیدایش پدیده ای است که با مقصود و مطلوب مرتبط بوده ، آدمی را به سوی آن راهنمایی می کند و در مسیر بودن و نزدیک شدن به هدف را یادآور می شود.

مراد از علایم ظهور آن دسته از حوادثی است که بر اساس پیش بینی پیشوایان معصوم

قبل یا در آستانه ظهور واقع خواهد شد و تحقق هر کدام نوید نزدیک شدن قیام حضرت را می دهد.

پس پدیدار شدن هر یک از نشانه ها چیزی جز نزدیک تر شدن زمان ظهور را نمی رساند. بر این اساس ، علایم در پیدایش مطلوب (ظهور) نقشی ندارد بر خلاف شرایط که در پیدایش مشروط دارای تاثیرند.

ظهور وابسته به شرایط است نه علایم.

باید شرایط فراهم باشد تا ظهور ممکن شود و وقتی ظهور ممکن شد،  تحقق علایم را به همراه خواهد داشت. از سوی دیگر

تحقق شرایط به دست مردم است.

پس بحث شرایط بحثی کاربردی است و مردم در تحقق آن دخالت داشته ، می توانند فعالیت کنند

و با بررسی آن ، وظایف منتظران نیز بیشتر می شود.