عصرهای تابستان  رفتن به حیاط و جمع شدن خانواده  روی تخت های چوبی نزدیک درخت سیب باغچه  و عصرانه ساده  خوردن عالمی داشت . انگار همین دیروز بود اما سال ها از آن روزهای تکرار نشدنی گذشته است. بعضی وقت ها که پدرم جمع را همراهی می کرد. حرف هایش و گاهی قصه ها و خاطراتش گرمی جمع را دو چندان می کرد. آ ن روزها تنها دختر جمع حاضر بودم. گاهی حرف از ازدواج بزرگترهای جمع می شد وپدرم به من نگاه می کرد و می گفت:  اول نوبت دخترهاست. ده سال هم نداشتم اما به سن تکلیف که رسیدم  والدینم مرا به اندازه فهم این حرف بزرگ می دیدند.  یکی از همان روزها  در جواب شوخی های پدرم گفتم که اگر بروم تنها می شود و جمعمان کوچک و دیگر دختر ندارد.پدرم اخم کرد و گفت: دخترم چه حرف بدی. انسان ازدواج که کرد جمعش بزرگتر می شود نه کوچکتر می شویم جمع دو خانواده. خدا به خانواده همسر تو یک دختر جدید می دهد به ما یک پسر جدید و می شویم یک خانواده بزرگ.  چه تفکر غریب و نامفهومی است  این بینش در جامعه امروز ما!  گاهی آرزو می کنم یک لحظه دوباره این حرف را باور کنم  برای تصمیم اما نمی شود.  تفکر ازدواج در جامعه ما  تفکر پیوند نیست. شاید هست اما  پیوستن به یک نفر و جدا شدن از بعضی چیزها شاید کمترینش  باور ارتباطات صحیح دینی است. محور زندگی  پسندیدن همه چیز برای خود است.  اینکه این تصور از کجا آمده است نمی دانم اما می دانم بسیار شایع است  و ریشه دار و فقط شکلش متفاوت است گاهی فراموشی پدر یا مادر،رنجاندن و رنجیدن، طلاق و دعوا و قربانی شدن فرزندان، تفاهم و بی میلی به فرزند و هر چهره زشت و زیبای دیگر؛ اما اصلش همان تلاش برای حفظ «من و منافعش » است. اینکه رسانه ها  ازدواج را گرفتاری تبلیغ  کردند و با بعضی راهکارها و مقدمات و آموزش های  غلط  این  مسأله الهی  را مادی جلوه دادند بماند؛ اما  سهم عمده آن هنرنمایی شیطان درون است. من هایی  که نمی توانند بعد از ازدواج «نیم من» باشند و بشوند«ما » برای او. نگاه ها در ازدواج چه قبل و چه بعد از آن  به زمین دوخته شده و غافل شدیم ازدواج بزرگترین ابزار دل کندن از زمین و رسیدن به  خدا ست. تا  من ها  ما نشوند فقط  برای رسیدن به او و در جهت او مشکلات همچنان پا برجاست! باید این نقطه مشترک را روی محور زندگی پر رنگ کرد. همان نقطه مشترکی که عجم و عرب، سیاه و سفید و زن و مرد را از هر سرزمینی کنار خانه خدا جمع می کند. این تنها راه است! مگر نشنیده ای خدا در قرآن هر وقت صدا می زند می گوید یا ایها الذین امنوا. منظور خدا همین است. محور زندگی  رضایت خداست و تنها نقطه پیوند دهنده همه ما ایمان!