چون از اصحاب امام حسين عليه السلام كسي نماند نوبت به جوانان بني هاشمي رسيد. پس فرزندان امير المومنين عليه السلام و اولاد جعفر و عقيل و فرزندان امام حن و امام حسين عليه السلام آماده جنگ شدند.

توضيحات مختصر

* اذن  علي اكبر عليه السلام براي ميدان
علي اكبر جواني خوش صورت و زيبا  در طلاقت لسان و صباحت رخسار و سيرت و خلقت شبيه ترين مردم به پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم بود. شجاعت از علي مرتضي عليه السلام داشت و به جميع محامد و محاسن معروف بود. چون آن نازنين جوان عزم ميدان كرد و از پدر رخصت جهاد خواست حضرت به او اجازه داد. سپس نگاهي  از روي حسرت به او كرد و گريست و فرمود: خداوندا گواه باش كه جواني را براي جنگ با كفار به ميدان فرستادم كه از نظر جمال و كمال و خلق و خوي و سخن گفتن شبيه ترين مردم به رسول تو بود و ما هر وقت كه مشتاق ديدار پيامبرت مي شديم به صورت او نظر مي كرديم. …(1) و (2)

* شهادت علي اكبر عليه السلام
علي اكبر عليه السلام به سوي ميدان حركت كرد. و با آنها جنگ نمايان و سختي كرد و عده زيادي را به درك واصل كرد. سپس به جانب پدر بازگشت و گفت: پدرم تشنگي مرا كشت و سنگيني سلاح مرا به زحمت انداخت آيا جرعه اي آب هست به من بدهي؟ (از روحانيون بزرگ شنيده ام علي اكبر مي دانست پدر آبي ندارد اين را بهانه كرد تا پدر بار ديگر  و قبل از شهادت او را ببيند) امام حسين عليه السلام گريست و فرمود: اي امان پسرم. از كجا برايت آب بياورم اندكي ديگر مبارزه كن ديري نمي گذرد كه جد بزرگوارت محمد را زيارت خواهي كرد و تو را آبي سيراب نمايد كه بعد از آن هرگز احساس تشنگي نكني. سپس به ميدان بازگشت جنگ بسيار شديدي كرد تا بر اثر اصابت تير منقذ بن مره عبدي به زمين افتاد و صدا زد: پدر جان از من به تو سلام. اين جدم است كه به تو سلام مي رساند و مي فرمايد در آمدنت به سوي ما شتاب كن. و به شهادت رسيد.(1) و (2)

* امام حسين عليه السلام بر بالين علي اكبر عليه السلام
امام حسين عليه السلام بر بالين او حاضر شد . صورت بر صورت او گزارد و فرمود: خدا بكشد گروهي را كه تو را كشتند. چقدر بر خدا گستاخي نمودند و حرمت رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم را شكستند. پس  از تو خاك بر سر دنيا باد…(1) و (2)

( 1) لهوف/ سيد بن طاووس/ ترجمه  عليرضا رجالي تهراني/ ص 153 تا 155

(2) منهي الآمال/جلد اول /  شيخ عباس قمي/ صص 600 تا 604