چون امام حسين عليه السلام از كار طفل خود فارغ شد. سوار بر اسب شد و روي به آن منافقان آورد. پس مقابل آن قوم ايستاد در حالتي كه شمشير خود را برهنه در دست داشت و دست از زندگاني دنيا شسته و دل به شهادت و لقاي خدا بسته بود(1)

* توضيحات مختصر

* جهاد امام حسين عليه السلام
پس مبارز طلبيد و هر كه در برابر آن فرزند اسد الله الغالب مي آمد او را به خاك هلاك مي افكند تا آنكه كشتار عظيمي نمود و جماعت بسيار از شجاعان و مردان باطل را كشت. ديگر كسي جرأت مبارزه با آن حضرت نداشت.(1 ) و (2)

* وصف جهاد امام حسين عليه السلام توسط راوي
بعضي روات اينگونه گفته اند: به خدا قسم هرگز نديدم مردي را كه لشكرهاي بسيار او را احاطه كرده باشند و ياران و فرزندان او را به جمله كشته باشند و اهل بيت او محصور و مستاصل ن ساخته باشند شجاع تر و قوي القلب تر از امام حسين عليه السلام . چرا كه تمام اين مصائب در او جمع بود به علاوه تشنگي و زيادي حرارت و بسياري جراحت و با وجود اين ها گرد اضطراب و اضطرار بر دامن وقارش ننشست و به هيچ گونه آلايش تزلزل در ساحت وجودش راه نداشت و با اين حال مي زد و مي كشت. گاهي كه دشمن هجوم مي آورد همين كه حضرت شمشير به دست به آنان حمله مي نمود چون  گله گرگ ديده مي رميدند.  و مي گريختند. هر گاه امام عليه السلام بر ايشان حمله ور مي شد - كه شمار آنها به سي هزار نفر مي رسيد- از مقابل حضرت مانند ملخ هاي پراكنده مي گريختند. سپس آن جناب به جايگاه  خود بر مي گشت و مي فرمود لا حول و لا قوه الا بالله

* غيرت امام حسين عليه السلام
امام عليه السلام در حال مبارزه بود كه لشكر بين حضرت و حرم مطهر او قرار گرفت. و جماعتي  جانب خيمه هاي عصمت  گرفت. حضرت چون اين را بدانست فرياد زد «اي شيعيان آل ابوسفيان اگر دين نداريد و از معاد و روز قيامت نمي ترسيد پس در دنيا آزاد مرد و با غيرت باشيد.  اگر خود را عرب مي شماريد  پس به اصل شرافت خود بازگريد( يعني عرب حميت و غيرت دارد.)»
شمر بي حيا ندا داد: اي پسر فاطمه چه مي گويي؟
حضرت فرمود: مي گويم من با شما جنگ مي كنم و شما با من مبارزه مي كنيد. زنان و كودكان مرا چه تقصير و گناه است؟ خيره سران و نادانان و ستمگرانتان  را منع كن كه تا من زنده ام متعرض حرم من نشوند.
شمر صيحه داد اي لشكر از سراپرده اين مرد دور شويد كه كفوي كريم است و قتل او را مهيا شويد كه مقصود ما همين است.

(1) منتهي الامال/ شيخ عباس قمي / جلد اول/ صص 622 تا 625
(2) لهوف/ سيد بن طاووس/ ترجمه عليرضا رجالي تهراني / صص 160 تا 163